Corona-app: Totale breuk in NL strategie?

Breekt het verstand dan toch eindelijk door in Den Haag?
Weinigen lijken door te hebben hoe groot de breuk met het NL coronabeleid tot nu toe is. Zijn we er nu?

Zojuist was de persconferentie van het kabinet over corona. Er is enorm veel verwarring over, toch is het eigenlijk vrij simpel.

De afgelopen drie dagen heb ik heel hard gewerkt aan een nieuw groot artikel over het Nederlandse coronabeleid. Dat artikel kan na de persconferentie van 7 april de prullenbak in. Jammer van het werk, hij was bijna af, maar ik ben er heel erg blij om.

Ik zie op dit moment niet alleen op sociale media, maar ook bij veel journalisten veel verwarring over wat het kabinet nu besloten heeft. Een eerste korte uitleg, onder voorbehoud

De persverklaring is heel erg hoopgevend. En dat werd meer dan tijd.
Wat was het beleid, en wat wordt het beleid?

Hoe stop je corona volgens internationale experts?

Volgens de WHO moeten we de ziekte niet remmen, maar stoppen. Ook volgens landen als Zuid-Korea, die corona succesvol bestreden, moeten we dat doen.
De manier om dat te doen is volgens hen allen dit:

1. Je moet heel veel mensen testen;
2. Iedereen die besmet is moet je met verzorging minstens 2 weken isoleren, zodat ze niemand kunnen aansteken;
3. Je moet iedereen opsporen met wie zij contact hebben gehad, en hen ook isoleren, tot je zeker weet dat ze niet besmet zijn.

Dan zal het virus op een gegeven moment uitsterven omdat het niemand meer kan besmetten.

Wat was het beleid in Nederland?

Nederland deed precies het omgekeerde van wat de WHO wilde:

• We testen bijna niemand.
• We deden al heel snel geen contactonderzoek meer, omdat we het teveel werk vonden.
• Het werd zelfs afgeraden om te melden als je corona hebt “want daar hebben we geen tijd voor”.
• Samen met de Britten en de Zweden kozen we voor een strategie die is gebaseerd op groepsimmuniteit. Daar later meer over. Laat ik hier alleen maar even zeggen dat volgens de WHO groepsimmuniteit een totale gok is – en dat is een understatement.
• Om onze IC te ontlasten wilde het kabinet corona dan wel niet stoppen, maar wel afremmen. Mitigatie, heet dat ook wel. Daarom kregen we langzaam aan meer maatregelen, meestal pas nadat heel erg veel mensen en specialisten kwaad werden dat we die maatregelen nog niet hadden genomen.
• Kwetsbare mensen zouden we dan intussen moeten beschermen tot die groepsimmuniteit zou optreden. Maar in werkelijkheid worden zelfs op dit moment nog thuiszorgmedewerkers met duidelijke corona symptomen (maar geen koorts) gedwongen om toch gewoon met die kwetsbare mensen te gaan werken, meestal zelfs zonder basale beschermingsmaatregelen als een mondkapje.
• Er was geen exitstrategie. De zogenaamd intelligente lockdown zouden we waarschijnlijk voor eeuwig moeten volhouden, en in elk geval nog de komende één of twee jaar.

• 

  Daar kwam nog meer ellende bij:
  We bouwden geen voorraad aan maskers of testen op.
  We verkochten onze fabrieken voor testen en de productie van vaccins.
  En onze zorg is voor een belangrijk deel kapot bezuinigd:
  We hebben bijna het minste aantal IC’s van de EU, terwijl we het op vier na rijkste land ter wereld zijn.

(Wil je niet teveel lezen, dan kun je ook direct doorspringen naar:
Wat wordt NU het Nederlandse beleid.)

Groepsimmuniteit

De basis van het Nederlandse beleid was groepsimmuniteit. Daar kwam veel kritiek op, waarna het RIVM en het kabinet mist begonnen te verspreiden: het doel was ineens zogenaamd niet meer groepsimmuniteit, maar groepsimmuniteit was nog steeds wel de enige voorwaarde waaronder de maatregelen los gelaten konden worden – dus het was eigenlijk nog steeds wèl het doel.
Zoals ook wel bleek toen het RIVM op 30 maart dit filmpje postte, twee weken nadat ze groepsimmuniteit als doel had ontkend.

Wie #COVID19 heeft gehad, is daarna meestal immuun voor het #coronavirus. Dat betekent dat je niet meer ziek kan worden. Hoe meer mensen immuun zijn, hoe minder kans het virus heeft om zich te verspreiden. Dit heet #groepsimmuniteit.

Meer info: https://t.co/1eqcKt2Sol pic.twitter.com/DRTloBXyrT

— RIVM (@rivm) March 30, 2020

Het probleem:

• Groepsimmuniteit bestaat misschien niet. Mensen die de griep hebben gehad, kunnen een jaar later opnieuw besmet raken. Bij andere virussen blijf je soms langer immuun, maar soms ook nog korter. De WHO noemt groepsimmuniteit daarom een complete gok.

En ook als groepsimmuniteit geen fictie blijkt te zijn, is ze zeer problematisch:

• Groepsimmuniteit treedt pas op als meer dan 60% van de bevolking is besmet.
  Je kunt de 1 miljoen kwetsbare mensen in Nederland niet beschermen terwijl je intussen 10 miljoen anderen wel besmet. Zeker niet als je zieke verzorgers op ze af stuurt.
• Groepsimmuniteit betekent dat ook onder de ‘gezonde, niet kwetsbare mensen’ die besmet raken, een enorm aantal doodziek wordt en sterft.
• De druk op de zorg is daardoor vele malen de capaciteit. Wil je de besmettingsgolf zo vertragen dat de zorg het aankan, dan ben je vele jaren bezig – en al die tijd moeten de maatregelen in stand blijven.
  Dat niemand dit doodsimpele berekeningetje maakte bij RIVM of kabinet, is werkelijk shockerend.

Vanwege deze problemen stapte Groot Brittannië af van het idee van geremde uitbraak en groepsimmuniteit. Hun belangrijkste college van deskundigen zei er letterlijk bij:de strategie van groepsimmuniteit en mitigatie leidt tot honderdduizenden doden.

Nederland, van RIVM en kabinet tot media, stopte zijn oren dicht en riep “blablablabla!”

Zoals tot nu toe bij alle kennis die uit het buitenland komt. Als iets de Nederlandse houding samenvat, is het wel “zelfgenoegzaam nationalisme”: men luistert pas als een Nederlandse onderzoeker het zegt.

Koloniale houding

Groepsimmuniteit opbouwen tot er 10 miljoen Nederlanders besmet zijn, wil ook iets anders zeggen, waar ik nog helemaal niemand over hoorde. Het betekent dat je al die opbouw-tijd een enorme besmettingshaard bent. Pas als daadwerkelijk dat aantal van 60% (of misschien nog meer) is bereikt, hou je op een besmettingsbron te zijn. (mits groepsimmuniteit tenminste geen fictie is)

Groepsimmuniteit betekent dat je als rijk westers land met veel resources, een sociaal vangnet en een (vergeleken met arme landen) redelijke gezondheidszorg er voor kiest om al die tijd een enorme besmettingsbron te worden voor de wereld. Maar hele grote gebieden in de wereld hebben die gezondheidszorg en vangnet niet.
Landen met ervaring met epidemieën kiezen daarom nu voor een zeer strikte lockdown. Het is een effectief wapen, en het is soms ook hun enige wapen.
We zouden niet op hen moeten neerkijken, maar van ze moeten leren!

Maar in plaats van te leren, brengen we ze de dood.
In landen als Rwanda zijn nu mensen letterlijk aan het doodhongeren in hun eigen huis, om het virus te kunnen stoppen. Velen hebben geen geld om in de uren voor de lockdown nog even te hamsteren. Geen voorraden, geen inkomen, niets.
Maar in volkomen koloniale, ethno-nationalistische landen als Nederland, negeert men alle raad van landen met ervaring, en schijt men op het probleem van armere landen. Wij laten onze bevolking juist expres besmet raken, met als gevolg dat er een enorme besmettingsbron een gevaar zal blijven vormen, en de mensen die nu in hun huizen creperen, dat niet drie weken moeten volhouden maar misschien wel jarenlang.

Ik weet er maar één woord voor: absolute, ongekende hufterigheid, dat is wat Nederland, Zweden en tot voor kort de Britten kenschetst.

Johnson

Gister vroeg ik me dit nog af op sociale media:

“Terwijl Nederland langzaam ontdekt dat het herd immunity plan van de Britten gestoord was, is de kern van de Nederlandse coronastrategie nog altijd exact diezelfde groepsimmuniteit.
Moet onze premier ook op de IC voor het kabinet beseft dat de WHO gelijk heeft en we het virus moeten stoppen in plaats van remmen?”

Boris Johnson called for a batshit plan that sought to let people get sick and could've killed millions; he bragged about coronavirus not stopping him from shaking people's hands. If you can't understand why some people are gonna find this funny, I don't know what to tell you

— Ken Klippenstein (@kenklippenstein) April 6, 2020

Nu kan ik heel voorzichtig zeggen: nee, misschien hoeft dat gelukkig niet.

Reacties

Toen ik in mijn lange artikel van 16 maart uitrekende dat het beleid en de maatregelen van Nederland jaren ging duren en enorm veel doden zou gaan kosten, geloofden heel veel mensen niet dat mijn cijfers konden kloppen (de cijfers komen gewoon van het ministerie en de WHO, en je kunt ze via de links allemaal controleren –  maar de meeste mensen die me zelfs voor fake news verspreider, angstzaaier of (jawel) landverrader uitmaakten, hadden mijn artikel helemaal niet eens gelezen voor ze er op reageerden).

Die fake news-roepers zijn intussen wel verstomd: na aanvankelijke ontkenning heeft het RIVM de afgelopen weken langzaam aan toegegeven dat hun berekeningen fout waren, en dat mijn cijfers over het aantal IC bedden en de duur van opnames juist wel klopten.

En hoewel ik echt helemaal niks ingewikkelds deed met mijn simpele rekensommetje op basis van openbare gegevens, duurde het blijkbaar even voor anderen dat sommetje ook maakten. Luister bijvoorbeeld naar de Duitse wetenschapster en wetenschapsjournalist Mai Thi Nguyen-Kim die drie weken na mij op basis van Duitse cijfers tot precies dezelfde soort conclusie komt:

Nog steeds waren er veel mensen die riepen dat ik als leek mijn mond maar moest houden. Om te beginnen: ik vraag aandacht voor de adviezen van de WHO, niet voor mijn lekenadvies. Maar zelfs al was dat niet zo:
Ik ben behoorlijk onder de indruk van de grote hoeveelheid mensen die in deze periode van crisis ineens hun kritische houding laten varen en op hoge toon eisen dat we een “eenheid vormen”. Slecht beleid is in tijden van crisis alleen maar dodelijker, en als ik dat niet van je mag aanklagen in crisistijd, dan ben je misschien toch iets minder democraat en mensenrechtenfan als dat je zelf dacht.

Tegelijkertijd: mijn begrip voor iedereen. We staan allemaal onder hoogspanning op dit moment, en we flappen er allemaal wel eens iets uit wat anders had gekund, dat geldt voor mij zeker ook.

Er is een andere categorie mensen, die juist veiligheid vinden in wantrouwen. Bij voorbaat wantrouwen ze alles wat welke expert ook zegt, omdat ze overal een complot achter vermoeden. Deze mensen vindt je vooral in kringen van extreemrechts, en van antivaxxers.

Eerlijk gezegd ben ik wel een beetje verbaasd over het kleine aantal mensen wat gewoon rationeel kritisch blijft. Wat dingen even uitzoekt, bijvoorbeeld ook eens leest wat de WHO eigenlijk zelf zegt, in plaats van wat het RIVM zegt dat de WHO zegt. Vooral in de media valt me het ontbreken van kritisch vermogen me wederom vies tegen.

Mooi weer nieuws

Intussen horen we “voorzichtig” mooi nieuws van het RIVM. Al moet de piek nog komen, de groei lijkt te vertragen: Het aantal nieuwe ziekenhuisopnames daalt.
Het RIVM durft zelfs al een week te beweren dat de besmettingsfactor minder dan 0,5 is: dat zou dus betekenen dat het aantal besmettingen krimpt in plaats van groeit.
Werken onze maatregelen?
Misschien. Maar er valt helaas veel op af te dingen:

Punt 1: Cijfers onbetrouwbaar door gebrek testen

Er wordt nauwelijks getest en de cijfers zijn volkomen onbetrouwbaar, nu het RIVM zelfs bij het dodencijfer mensen die vrijwel zeker corona hadden maar niet getest zijn, niet meetelt. Het CBS schat dat er wel twee keer zoveel coronadoden zijn als geregistreerd. Het RIVM reageerde daarop dat het CBS beter weet dan zij hoeveel mensen er aan corona sterven, en: “Voor het RIVM is de daadwerkelijke sterfte ook minder van belang voor het bepalen van het beleid om het virus te bestrijden.”
(WTF? Ik geloof niet dat er een organisatie bestaat die mij vaker van mijn stoel heeft laten vallen)

Ondanks alle klets in de pers testen we op dit moment nog steeds maar 4.000 mensen per dag, en als we straks inderdaad zouden opschalen naar 17.000 testen doen we nog altijd maar een fractie van wat nodig is. Om iedereen slechts 1 x te testen zouden we dik twee jaar nodig hebben. Als je alleen maar de verpleegkundigen eens in de twee weken zou testen, zijn ze al op voordat er een zieke of een thuishulpmedewerker is getest.
Ter vergelijking: In alleen al Berlijn worden er 8.000 tests per dag gedaan, twee keer zoveel als wij nu in heel het land.

Ook ziekenhuisopnames zeggen weinig. We weten dat artsen massaal gesprekken voeren met kwetsbare mensen om ze aan te raden om zich niet te laten opnemen als het zo ver is, er is zelfs al een fucking folder voor gedrukt. (Je zou het soft-sociaal-darwinisme kunnen noemen, nu overduidelijk is dat het bevorderen van menselijke waardigheid bepaald niet het enige doel is – het gaat minstens net zo hard om het verlichten van de IC.)
En tegelijk weten we dat zelfs mensen met andere problemen dan corona momenteel massaal het ziekenhuis mijden, al vragen artsen hen om wèl te komen.

Punt 2: Meer mist dan inhoud

Het verhaal over groepsimmuniteit is een belangrijk voorbeeld. Zodra er flinke kritiek kwam op het doel van groepsimmuniteit, wat Rutte heel duidelijk als doel gaf in zijn persconferentie van 16 maart, ontkenden RIVM en Rutte plots dat groepsimmuniteit het doel was. Om in hetzelfde interview toch maar weer te roepen dat de maatregelen pas omlaag kunnen als groepsimmuniteit bereikt is. Maar is dat dan niet je doel?

Het is typisch voor Nederland. We geven meer om toon dan om inhoud, en onze politici, media en deskundigen zijn vaak meer bezig met hoe iets overkomt dan wat eigenlijk verstandig beleid zou zijn. Zie bijvoorbeeld ook de schandelijke opmerkingen van Hoekstra jegens zuidelijke EU landen.

Het is nogal een ding om te zeggen, maar toch is een andere conclusie intussen niet meer mogelijk. Het RIVM verspreid eigenlijk niet zomaar een beetje mist, maar desinformatie. Ik had twee maanden geleden niet gedacht dat ik dit ooit zou zeggen: ik steunde ze juist in hun ruzie met extreemrechtse captains of bio-industrie.

Neem dit bericht van alweer een week geleden. RIVM baas Van Dissel beweert zomaar even uit de losse pols dat Nederland een besmettingsfactor van minder dan een half heeft. Iedere twee besmette personen zouden samen dus nog maar één nieuwe besmetting veroorzaken. Hij heeft er een grafiekje bij: Dit grafiekje, waarin de handmatig toegevoegde pijltjes nog verkeerd staan ook, is gemaakt door het RIVM en gebruikt door Van Dissel in zijn presentatie voor de Tweede Kamer. Zie bladzijde 16.
Zoals je ziet zou volgens dit grafiekje de besmettingsfactor in Nederland al omlaag zijn gedoken door de raad om geen handen meer te schudden. En door de raad om thuis te gaan werken waar dat kan, ja nog vóór de sluiting van de horeca, zou de reproductiefactor binnen een paar dagen al onder de 1 zijn gedoken, waardoor het aantal besmettingen dus feitelijk al zou krimpen.
Sorry, maar dat is gewoon lariekoek.

Dit is wat een (door wetenschappers serieus genomen) epidemiologisch model voorspelt als je inderdaad met een patiënt begint op dag 1 (Dat was volgens RIVM op 26 februari) en op dag 21 (16 maart) een reproductiefactor van 1 hebt. Je moet dan op dag 42 (8 april) rekenen op 86 besmettingen en 1 dode.
Zelfs na 200 dagen zijn er pas zo’n 370 mensen die ooit in hun leven geïnfecteerd zijn geraakt, waarvan er slechts 7 sterven.

Met de bewering van het RIVM in het parlement dat we intussen zelfs nog maar een reproductiefactor van 0,3 hebben wordt het al helemaal onzinnig. We zouden dan nooit boven de 100 zieken uit zijn gekomen.
Hmm. Naar het schijnt zitten we daar intussen toch lichtelijk overheen…

Wat het RIVM tegen het parlement beweert over de reproductiefactor kan simpelweg niet waar zijn.

Ja maar Bas, wat als je model nou gewoon niet klopt? OK, punt. Toch wel bijzonder dat in Duitsland met veel strengere maatregelen en in verhouding veel minder sterfte of doden, de deskundigen nu heel voorzichtig zeggen dat de reproductiefactor op 1,2 ligt, (met 95% confidence interval: 0,9-1,6)

In de presentatie voor het parlement haalt het RIVD allerlei begrippen door elkaar. Bijna per slide andere begrippen en getallen, haast alsof elke slide door iemand anders in elkaar gezet is. En het RIVM heeft het niet alleen over de reproductiefactor, maar ook over de “effectieve R Increase”. Dat is een term die voor zover ik en een bevriende bioloog konden vinden, simpelweg niet bestaat.
Het heeft er alle schijn van dat het RIVD het parlement vals heeft voorgelicht, of in elk geval toch expres verwarring heeft lopen zaaien. Uit krantenberichten naderhand is in elk geval duidelijk op te maken dat pers en politiek nu denken dat de reproductiefactor 0,3 is, wat simpelweg onmogelijk is.

Maar laten we dan eens in de rode uitklaptekst naar wat andere beweringen van het RIVM en het kabinet kijken.
Ik zeg je, ze verspreiden gewoon desinformatie.

Punt 3: Geen contactonderzoek

Er word niet alleen weinig getest, er werd vooral niets met de tests gedaan. Er is geen contactonderzoek, zieken hoeven zich zelfs niet te melden, en niemand vertelt je dat je in isolatie moet omdat je contact hebt gehad met een zieke.

Punt 4: Onhoudbaar op termijn

Als het waar is dat de maatregelen effectief zijn, is dat natuurlijk goed nieuws. Maar: we doen wel wat meer dan alleen 1,5 meter afstand houden. Maatregelen die we niet eeuwig vol kunnen houden zonder ofwel de IC te overbelasten, ofwel de voedselvoorziening uiteindelijk in gevaar te brengen.

Husband just told me, “watching the federal government deal with COVID-19 is like watching the Ministry of Magic deal with Voldemort’s return,” and damn if that isn’t the best take I’ve heard this month

— Hannah Lebovits (@HannahLebovits) April 6, 2020

Punt 5: Er is geen exitstrategie

Daardoor moeten we deze maatregelen voor eeuwig volhouden. Of anders laait de besmetting alsnog fel op. Niet zoals na een echte lockdown, waarbij de besmetting uitdooft en een tijd later alleen weer met enkele gevallen rustig aan begint, maar direct heftig met de naar schatting tienduizenden besmette personen die het virus ook met deze maatregelen op dit moment nog altijd 1 op 1 doorgeven.

Maar verandering lijkt eindelijk onderweg!

Wat wordt het beleid nu in Nederland?

Nederland wil volgens de persconferentie van Rutte en De Jonge per direct naar een ander beleid. De drie hoofdpunten zijn:

1. testen
2. contacten opsporen
3. isoleren

Zoals je ziet lijkt dat verdomde veel op het advies wat de WHO al maanden geeft.
Het lijkt een volkomen breuk met het Nederlandse beleid tot nu toe, en hopelijk is het dat ook.

Contacten opsporen

Wat is contact-tracing?
(Tekst gaat door onder het plaatje)

Het isoleren van mensen heeft alleen zin als je ook uitzoekt met wie ze contact hebben gehad. Omdat je bij corona ook besmettelijk bent voordat (of zelfs zonder dat) je ziek bent, in tegenstelling tot wat het RIVM tot nu toe beweerde, is dat contactonderzoek erg belangrijk. Als Jan besmet is geraakt, moet je niet alleen iedereen die contact met hem had toen hij ziek was isoleren, maar ook iedereen die in de dagen ervoor contact had met Jan.

Omdat het kabinet de ziekte bijna drie weken heeft laten woekeren voor er echte maatregelen werden genomen, en ook nu nog steeds maar zeer slappe maatregelen treft vergeleken met het buitenland, is er intussen een enorm aantal mensen besmet. Zeer veel groter dan het aantal wat bekend is, zoals ook het RIVM toegeeft: ze testen immers nauwelijks.

Een app moet helpen om toch contactonderzoek mogelijk te maken.

Corona app

Hugo de Jonge vertelde dat er aan een app gewerkt wordt om contacten van besmette personen mee te kunnen opsporen. De verwarring daarover is groot.

Veel journalisten stellen dat het “eindelijk tijd is om voor gezondheid te kiezen in plaats van privacy.” Maar dat is bollocks. Gezondheid en privacy zijn NIET aan elkaar tegengesteld, ze kunnen juist niet zonder elkaar!

Op nu.nl lezen we momenteel dat de app van De Jonge locatiegegevens gaat gebruiken. Dat is NIET waar. Minister De Jonge zei althans op de persconferentie precies het omgekeerde: geen locatiegegevens maar nabijheidsgegevens via bluetooth.
(Maar veel journalisten zijn gewoon te stom om het verschil tussen nabijheid en locatie te snappen.)

Hoe werkt dat dan?

Een app op je telefoon kijkt via bluetooth welke telefoons (dus personen) er binnen korte afstand van jou komen. Bluetooth werkt alleen op korte afstand: bij Bluetooth class 2 gaat het om tien meter, maar ik denk dat ze gaan werken met class 3, dat is maximaal 1 meter.
Als je app merkt dat een telefoon binnen die 1 meter van je komt, slaat hij een geanonimiseerd nummer van die telefoon op. Dit nummer en deze “nabijheidsgegevens” worden verder met niemand gedeeld, het staat alleen maar op jouw telefoon.

Mocht die ander even later besmet zijn geraakt, binnen de tijd dat hij ook jou al kan hebben besmet, dan krijgt jouw app een signaaltje zodat je weet dat je misschien besmet bent. Je gaat dan in (thuis)isolatie totdat je zeker weet dat je niet besmet bent, dus ofwel tot een test, ofwel totdat er twee weken voorbij zijn.

Niemand krijgt verder te zien waar je bent geweest (dat wordt ook niet bijgehouden). De overheid kan niet meekijken. Zorgverzekeraars ook niet.

Privacy by design.

Hugo de Jonge heeft het precies over het soort apps wat ik al een tijdje voorzichtig promoot. Een voorbeeld is privatetracer, een opensource app die al / nog in ontwikkeling is. Enkele plaatjes die je op deze pagina ziet, komen daar vandaan.

Er is een kans dat de overheid een dergelijke app niet alleen gaat gebruiken, maar zelfs gaat verplichten. Daar ben ik het niet mee eens. Als niemand bij de gegevens kan, is dat onder veel voorwaarden niet per sé rampzalig. Toch is vrijwilligheid altijd beter.

En ook bij vrijwilligheid zijn er belangrijke voorwaarden:

• Een belangrijke voorwaarde is dat de app open source is, zodat we kunnen controleren dat één of ander bedrijf niet stiekem een achterdeurtje inbouwt of je gegevens toch maar wel uitleest en verkoopt;
• En je kunt mensen zonder smartphone natuurlijk moeilijk verplichten om een app te installeren op een apparaat wat ze niet hebben.
• De anonimisatie moet perfect zijn. Dit is meteen het grootste probleem, want anonimisatie is al heel snel pseudonimisatie. Dat is de reden dat veel journo’s nu schrijven dat de app omstreden is: ze denken dat hij locatiegegevens opslaat. En als ik jou niet meer bij je naam noem maar bij een nummer, maar ik vertel erbij waar je elke nacht slaapt, en overdag werkt, weet iedereen toch wie je bent en waar je woont.
  Alleen, zoals gezegd, de app gaat helemaal geen locatiegegevens gebruiken. Journo’s vergissen zich hierin.
  Wat dan wel?

Privatetracer

Een antwoord op die anonimisatie is om niet de gebruiker te traceren, maar de ontmoeting. Privatetracer doet dit. Om de één of andere reden hebben ook de techexperts van de redacties van NOS en RTL de app nog niet ontdekt, ook al is het ministerie één van hun partners en lijkt de kans groot dat dit de app wordt.
Wil je beter begrijpen hoe de app werkt, en hoe hij je privacy beschermt, dan klik deze uitklaptekst open.

Of de app werkelijk verplicht wordt is nog niet zeker, dat is misschien niet nodig. Bovendien, als het inderdaad Privatetracer wordt: die weigeren verplichting omdat ze het als strijdig met vrijheid zien.

De Jonge wil ook een tweede functionaliteit in de app, waarmee je doktersraad op afstand kunt krijgen als je dat wil. Die app bestaat eigenlijk al, het is de app van de OLVG. Ook hier kleven eigenlijk geen bezwaren aan, zeker niet omdat ze vrijwillig zal blijven.

En nu?

Ik zal het maar eerlijk zeggen: ik had vanavond tranen in mijn ogen. Ik wist dat het kabinet er eindelijk achter was dat ze geen exitstrategie had, en daarom open stond voor wilde plannen. Maar ik vreesde heel erg dat die in de richting van sociaal darwinisme zouden worden gezocht. Onze media waren ons er al duidelijk op aan het voorbereiden in een klassiek voorbeeld van Manufacturing Consent, met allerlei vage discussies over hoe we nu “rationeel” kunnen kiezen wie er naar de overvolle IC mag, en wiens leven minderwaardig is en dus maar thuis letterlijk moet gaan stikken.

Sociaal darwinisme is een hoeksteen van fascistische ideologie. Dat er openlijk over werd gesproken, niet alleen door babbelende onbenullen zoals Jort Kelder, maar ook door centristen als voormalig Denker des Vaderland Marli Huijer, is zeer schadelijk. En we zijn nog (lang) niet op de piek op de IC. Dus wellicht moet ik het artikel wat ik daarover aan het schrijven was, alsnog uit de prullenbak gaan vissen. Ik hoop het niet.

Wat mij persoonlijk betreft: Wat een enorm raar gevoel om zo hard ergens voor te vechten met zo weinig hoop, en dan ineens vrijwel volledig gelijk te krijgen… Maar genoeg over mij, dit gaat over grotere dingen.

En we zijn nog niet klaar

Wat nog ontbreekt, zijn twee cruciale dingen:

1. Veel meer testen dan die lullige 17.000 per dag waar ze nu naar streven (Duitsland streeft intussen naar een half miljoen per week, en zit al op 400.000)
   Want nu mis je nog steeds iedereen zonder symptomen – en dan ben je wel degelijk besmettelijk blijkt uit onderzoek. Het gaat daarbij niet om een paar mensen: de belangrijkste immunoloog van Duitsland maakte afgelopen week bekend dat maar liefst de HELFT van de zieken is besmet door iemand zonder symptomen.
2. Een duidelijke breuk met het groepsimmuniteit-verhaal ontbreekt ook nog. We moeten de ziekte niet vertragen maar stoppen. Zolang we daar niet duidelijk voor kiezen is alles wat we doen uiteindelijk zinloos.

De regering heeft meer dan een maand de containmentstrategie los gelaten voordat ze die nu ineens weer terug op wil pakken, en toch maar wil gaan stoppen ipv remmen. Het is absoluut niet ondenkbaar dat er intussen veel te veel mensen besmet zijn geraakt door het Nederlandse wanbeleid om nog met deze lichte maatregelen er uit te komen. Het zou me bijzonder weinig verbazen als er nu alsnog een harde lockdown nodig is van anderhalve maand of langer, om de besmettingsniveaus naar een niveau te brengen waarop andere maatregelen weer zin hebben.

Maar contactonderzoek is in alle strategie-opties onmisbaar. Dit is een heel belangrijk en onmisbaar besluit.

Zijn we nu tevreden met het kabinetsbeleid?

Laten we even helder wezen: dat dit besluit nu pas wordt genomen in plaats van in februari al, heeft tienduizenden levens gekost die nu de komende weken en maanden zullen gaan vallen.

Daar zijn we nog niet over uitgesproken. We zijn er nog nauwelijks over begonnen.

Naschrift 17-4-2020

Helaas, het ziet er verre van goed uit. Het kabinet blijkt nog steeds op het paard van groepsimmuniteit te wedden. Er wordt meer getest, maar vooral meer beloofd en het is onduidelijk hoeveel er precies wordt getest. Het is bovendien volstrekt onduidelijk hoeveel tests serologisch zijn, en hoeveel daadwerkelijk besmetting meten. Serologische tests testen alleen wie er al ooit besmet is geweest, niet wie nu besmettelijk is – ze zijn niet interessant voor het opsporen van besmettingen.

De ontwikkeling van de app is tot een onverantwoorde haastklus omgetoverd. Zelfs deskundigen die bij dit proces betrokken waren uiten nu felle kritiek en eisen dat het kabinet terugkeert naar de tekentafel.