Media & politici maken geen onderscheid meer tussen migranten en vluchtelingen. Toch zijn er van de één 11 x meer dan van de ander. We baseren onze opinie en beleid op feitenvrij drijfzand.
Tijd voor een migratie-woordenlijst.
“Mensensmokkelaars werden al dagen gevolgd, toch stikten 71 migranten in een koelwagen”, kopte de Volkskrant. Het is een artikeltje van afgelopen jaar, zomaar één, wat ik toevallig opnieuw tegenkwam.
De Volkskrant probeert daarin dus eigenlijk ook eens een artikel te schrijven wat níet negatief is over vluchtelingen, en wat verhaalt over de gruwelijke dood van 29 Irakezen, 21 Afghanen, 15 Syriërs, 5 Iraniërs en een onbekende, allen slachtoffers van het Europese asielbeleid.
Nou heb ik mijn verwachtingen al heel laag tegenwoordig, dus ik ga er bij voorbaat van uit dat de krant niet bedenkt waarom vluchtelingen eigenlijk aangewezen zijn op maffiose mensenhandel. Namelijk omdat de EU haar grenzen dichthoudt, in plaats van mensen gewoon op een normale manier de grens over te laten steken om een asielaanvraag te kunnen doen. Er is geen andere manier om asiel aan te vragen, ook niet als je er recht op hebt.
Inderdaad zegt het artikel daar verder niks over. Maar ondanks mijn lage verwachtingen weet de krant me toch weer te verrassen.
Want in een kadertje bij het artikel lezen we het volgende: (zie hiernaast)
Ik heb de Volkskrant en Sterre Lindhout (de schrijver van het artikel) op Twitter gevraagd of ze eigenlijk wel begrijpen wat het verschil is tussen migranten en vluchtelingen, en ze gevraagd hoe ze bij die cijfers komen. Maar ze reageren niet.
Net als in de titel van het artikel maakt de krant in dit kadertje geen enkel onderscheid meer tussen migranten en vluchtelingen.
Daar staat de Volkskrant niet bepaald alleen in. Tot voor kort schreven kranten steeds weer over Marokkanen, Turken en asielzoekers. Erg genoeg.
En waarom kijken we weg van de mislukte integratie van blondharigen? Heeft u wel eens op witte of zwarte scholen rondgekeken? Wie haalt steeds zijn kinderen weg als er naar zijn smaak te weinig blonde kindertjes op zitten? Juist! En wie is er nu eigenlijk aan het segregeren?
Maar wat is dat eigenlijk?
Volgens onze politici & media wonen er evenveel mensen in Rotterdam als in Smallingerland
An sich is het natuurlijk waar dat vluchtelingen ook migranten zijn. Dus dan is de Volkskrant toch correct?
Jazeker. Even correct als wanneer de politie plotseling katten zou arresteren voor naaktloperij – dat is immers niet toegestaan aan zoogdieren. Of een beter voorbeeld, wat mensen niet met dieren vergelijkt: alsof je zou beweren dat het aantal Nederlanders drastisch krimpt omdat mensen in Japan steeds minder kinderen krijgen.
Of we het nu over politici of media hebben, hun “migratiedebat” voltrekt zich over het algemeen ergens in het luchtledige op een andere planeet, waar termen lukraak door elkaar heen worden gegooid. En alleen al daardoor heeft men werkelijk geen enkel idee van de werkelijke cijfers hier op aarde.
Dit is echt geen muggenzifterij. Het verschil tussen migranten en asielzoekers is geen klein dingetje.
Neem een jaar als 2013.
Waarom neem ik 2013, in plaats van 2016?
- over 2016 (ja zelfs over januari, anderhalf jaar geleden) heeft het CBS nog steeds alleen voorlopige in plaats van exacte cijfers.
- Over 2015 geven CBS en IND wel cijfers, maar het is een uitzonderlijk jaar. Er kwamen dat jaar dik twee keer zoveel asielzoekers als in de omliggende jaren. Bovendien is het een vertekend jaar, omdat de IND allerlei mensen in een andere maand heeft geregistreerd dan waarin ze in werkelijkheid naar Nederland kwamen.
- Over 2014 geeft de IND maar een deel van de cijfers. Oktober t/m december ontbreken. Vanwege een “overgangsfase”, aldus de IND – ze moesten namelijk van de EU eindelijk eens goed gaan tellen, in plaats van gezinsherenigers deels mee te rekenen bij eerste aanvragen. In het voorjaar beloofden ze de cijfers alsnog te geven. Die kwamen ook, maar niet volledig. Het gevolg is dat de cijfers van januari 2014 alleen mét, en oktober/december alleen zónder gezinshereniging terug zijn te vinden. Dat scheelt op februari bijvoorbeeld 51%.
- Dit is dus het broddelwerk waar onze overheid haar beleid op baseert…
Er kwamen dat jaar 14.400 asielzoekers naar Nederland.
Maar er kwamen meer dan elf maal zoveel migranten: 164.772.
Daarvan waren er trouwens 27.612 zelf Nederlander.
Er vertrokken trouwens ook 117.180 mensen.
- Dat mensen kunnen vertrekken;
- dat migranten ook Nederlander kunnen zijn;
- en dat er zelfs bijna twee keer zoveel Nederlanders naar Nederland immigreren (remigreren) als dat er asielzoekers binnenkomen;
…dat zijn volgens mij zaken die nog geen enkele redactie zich heeft gerealiseerd.
Als je asielzoekers en migranten als hetzelfde ding ziet, denk je dat er in Rotterdam en Smallingerland evenveel mensen wonen.
Meer termen, meer bullshit
En meer ontmenselijking.
Ik wond me hier al veel vaker op over media en politici die raaskallen over termen die ze niet begrijpen, waardoor ook de cijfers waar ze hun opinie en beleid op baseren voor geen meter kloppen. Ik schreef er zelfs al ooit een telcursus over, speciaal voor het NOS Journaal, met Sesamstraatmethodiek.
Maar het is alleen maar erger geworden.
Sinds Nederlandse redacties hebben bedacht dat “vluchtelingen” een veel te menselijk woord is om nog te gebruiken, en dat ze sowieso eigenlijk niet goed snappen wat het verschil tussen asielzoekers en vluchtelingen is, gooien ze alles maar op één ontmenselijkte “migranten”-hoop. Behalve expats natuurlijk, want dat zijn de goeien… Ik krijg er zo’n hoofdpijn van.
Maar goed, laten we dan eens kijken wat nou echt wat is.
Woordenlijst migratie
Migranten
Migratie: verhuizen van het ene land naar het andere.
Immigrant: komt een land binnen
Emigrant: vertrekt uit een land
Remigrant: iemand die ooit uit zijn land emigreerde, maar nu weer als immigrant terugkeert.
Gezinshereniging: een minderjarig kind of partner die vanuit het buitenland herenigd wordt met iemand die in Nederland is. Die laatste persoon kan een statushouder zijn, maar het kan ook gewoon een Nederlander zijn die met een Belg trouwt. Gezinshereniging betreft GEEN asiel. Het zijn (ook volgens de andere EU landen) eigenlijk reguliere immigranten.
Nederland telt ze desondanks soms mee als asielaanvragen. Zie voor meer uitleg over deze cijfermanipulatie de rode uitklaptekst onder de kop Bewuste asielverwarring – Gezinshereniging.
Verschil tussen vluchteling en migrant: Is als katten en zoogdieren. Een vluchteling is een migrant, maar een migrant is maar zelden een vluchteling. Een vluchteling wordt gedwongen om te vluchten. Een migrant verhuist meestal vrijwillig.
Economisch (vluchteling) migrant: Iemand die vanwege economische redenen migreert. Daar vallen niet alleen mensen onder die in eigen land geen kans hebben om genoeg werk te vinden. Hongersnood, droogte, overstromingen, andere levensbedreigende situaties zoals ziekte-uitbraken of noodzakelijke medische hulp die thuis niet bestaat: het wordt allemaal als economisch gezien.
In de wet bestaat de economische vluchteling zelfs niet. Het is een reguliere (potentiële) migrant, of een afgewezen asielzoeker. Komt hij uit een land van binnen de EU, dan mag hij zonder probleem hier komen werken en wonen. Komt hij van buiten de EU, is er geen sprake van gezinshereniging of tijdelijk studievisum en kan zijn Nederlandse werkgever niet aantonen dat hij een onmisbaar beroep uitoefent waar hier niemand voor te vinden is (zoals een Amerikaanse oliebrandenbestrijder of een topvoetballer) dan mag hij het land niet in.
Reguliere en irreguliere / illegale migratie: Als iemand met toestemming naar Nederland migreert, noemt de overheid dat reguliere migratie. Maar: dankzij bewust beleid is het voor asielzoekers en allerlei anderen niet mogelijk om op een reguliere manier de grens over te steken, zelfs al hebben ze volgens onze wet bijvoorbeeld het volste recht om hier asiel te krijgen. De overheid noemt dat “illegale grensoverschrijdingen” en bestrijdt ze heftig.
In Europees verband is er zelfs een klein maar technisch zeer geavanceerd leger, Frontex genaamd, wat risicoanalyses publiceert en met soldaten, militair materiaal (oa Nederlandse oorlogsschepen), warmtesensoren en drones illegale grensoverschrijdingen tegen moet gaan. Men heeft het dan niet over mensen, maar over “detecties” en “irreguliere bewegingen”. Termen waarmee onder andere mensen die op de vlucht zijn, tot op het bot ontmenselijkt worden.
Illegaal / ongedocumenteerde: Iemand die niet in Nederland mag zijn, maar er toch is.
Dat kunnen bijvoorbeeld mensen zijn die asiel aanvragen, dat in eerste instantie niet krijgen, maar wiens procedure nog loopt. Het kan dan zijn dat je de uitspraak in beroep moet afwachten in het buitenland. Veel illegalen worden later alsnog legaal. Soms door nieuwe procedures, vaak doordat een hoger beroep gewonnen wordt.
Politici noemen dat graag ‘het rekken (of misbruiken) van procedures’, maar dat is een antirechtstatelijke opmerking. Er worden niet voor niets zaken bij hogere rechters gewonnen: blijkbaar heeft de IND vaak ongelijk bij haar eerste beslissing.
Vaak worden illegalen uitgeprocedeerden genoemd. Maar dat is feitelijk niet correct. (Zie ook de tekst onder “uitgeprocedeerd”, verderop.)
Vooral ook omdat een groot deel van de ongedocumenteerden helemaal niets met een asielprocedure te maken heeft. Een deel van de mensen die geen verblijfsvergunning hebben, is zelfs geen migrant, maar hier geboren.
Sommigen procederen überhaupt niet, maar zijn zonder asiel aan te vragen naar Nederland gemigreerd. Er zijn immers meer redenen om (je gedwongen te voelen) te verhuizen, dan die waarmee je kans op asiel hebt.
Asiel
Asielzoeker: iemand die om asiel vraagt. Lang niet elke asielzoeker krijgt die ook.
Vluchteling (spraakgebruik): iemand die vlucht.
Vluchteling (juridisch): iemand wiens asielverzoek positief is beantwoord (krijgt dus asiel, is dus ex-asielzoeker, en statushouder)
Statushouder: erkend vluchteling, iemand die ten minste tijdelijk mag blijven. Een juridische vluchteling, erkende vluchteling, statushouder: het betekent allemaal hetzelfde.
Uitgeprocedeerden: Vaak worden mensen zonder verblijfsvergunning uitgeprocedeerd genoemd. Maar dat is meestal niet correct.
Belangrijk is het om te beseffen dat van de mensen die werkelijk zijn uitgeprocedeerd, een belangrijk deel niet weg kán. Bijvoorbeeld omdat hun land van herkomst ze niet accepteert.
Andere “uitgeprocedeerden” zitten juist midden in een asielprocedure of andere verblijfsprocedure die nog niet klaar is.
Zo mag je bijvoorbeeld een asielvergunning voor onbepaalde tijd aanvragen, als je een tijdelijke asielvergunning hebt en aan een hoop voorwaarden voldoet. Je kunt die definitieve vergunning aanvragen vanaf het moment dat je tijdelijke vergunning binnen 6 maanden afloopt. En op de beslissing van de IND op je aanvraag, moet je een half jaar wachten.
“Oh, dat komt mooi uit”, zou je zeggen: “Want dan krijg je de beslissing dus precies te horen, vóórdat je tijdelijke vergunning is afgelopen”.
Nope.
De beslistermijn van 6 maanden gaat namelijk pas 4 weken voor het einde van je tijdelijke vergunning in. Ook al heb je hem al maanden eerder gedaan. Je zit dus gewoon 5 maanden zonder vergunning, wanneer je de aanvraag ook indient.
De asielprocedure is één grote Kafkaëske vertoning.
De term “uitgeprocedeerd” klopt kortom meestal niet. Al is het maar omdat veel mensen die in het dagelijks spraakgebruik uitgeprocedeerd worden genoemd, ofwel nog in een procedure zitten, ofwel helemaal nooit iets met een procedure te maken hebben gehad. Je kunt het daarom beter over het bredere ongedocumenteerden hebben, of nog beter: mensen zonder verblijfsvergunning. (zie ook hierboven: illegaal)
Bewuste asielverwarring: asielinstroom
Nu komen de echt verneukeratieve asieltermen, namelijk termen die slechts zijn bedoeld om verwarring te stichten.
Heel kort samengevat:
Media en politici noemen steeds enorm opgeklopte getallen als ze het over het aantal asielzoekers hebben. Dat komt doordat de staatssecretaris en de IND bewust verwarring zaaien door het steeds over de “asielstroom” of zelfs “total asylum applications” te hebben, waar allerlei andere mensen en zelfs papiertjes in worden meegeteld die helemaal geen asielzoeker zijn.
Wil je weten hoeveel asielzoekers er echt zijn? Kijk in de tabellen van IND, CBS of Eurostat dan altijd alleen naar “first applications” of “eerste asielverzoeken”. Veel minder dus.
Meer uitleg in deze uitklaptekst.
Aantal asielzoekers / first applications / eerste aanvragen.
Wil je het daadwerkelijke aantal asielzoekers weten, kijk in de tabellen van IND, CBS of Eurostat dan alleen naar de first applications.
Gezinshereniging: Wordt ten onrechte steeds genoemd als onderdeel van het totale aantal asielzoekers. Daar heeft het niets mee te maken. Het is waar dat een statushouder (dus niet een asielzoeker) om gezinshereniging (ook wel: nareis) mag vragen met minderjarige kinderen en partner, maar dat zijn dan geen mensen die asiel vragen, het betreft reguliere immigratie. Gezinshereniging betreft (met slechts lichtelijk andere regels) ook een Bredase die verliefd wordt op een vent uit Baarle-Nassau en met hem gaat samenwonen in Breda. Of een Turkse Nederlander uit Hengelo die zijn minderjarige kinderen over laat komen. Meer uitleg in de uitklaptekst.
Als je als Nederlander verliefd wordt op iemand van buiten de EU, en je wil je nieuwe partner naar Nederland halen, heet dat gezinshereniging. Als een erkende vluchteling een bestaande partner en kinderen (tot ong 25 jaar) naar Nederland laat komen heet dat ook zo, en werkt dat grotendeels hetzelfde.
Wel is het zo dat wanneer een erkende vluchteling zijn partner en minderjarige kinderen mag laten overkomen, zij soms tijdelijk door het COA worden opgevangen (alleen als de statushouder nog geen geschikte eigen woonruimte heeft). Ook hoeven gezinsherenigers van voormalige asielzoekers aan iets minder regels te voldoen: ze hoeven bijvoorbeeld niet in het land van herkomst een basisexamen inburgering af te leggen, en er wordt geen inkomenseis gesteld.
Daar staat nogal wat tegenover: zo moet de pas erkende vluchteling, die tegenwoordig zelfs geen recht meer heeft op normale bijstand, zelf de reis betalen. En zo mag de IND 9 maanden twijfelen over haar beslissing, terwijl niet zelden de gezinsherenigers uit oa minderjarige kinderen in oorlogsgebied bestaan, die daar ernstig gevaar kunnen lopen. En doordat de IND afdeling die beslist over deze “nareizigers” juist bewust is ingekrompen zodra er besloten moest worden over de nareis van de grote groep Syriërs die in 2015 kwam, haalt de IND die termijn van 9 maanden niet eens. Dat was overigens een bewuste vertragingstactiek om asielzoekers weg te pesten – wat allicht niet werkte omdat die mensen hier niet naartoe komen omdat ze eerst thuis op hun gemakje het leukste vakantieresort uitzoeken, maar omdat ze in nood zijn.
Op dit moment, maart 2018, dus drie jaar nadat het aantal asielzoekers tijdelijk hoger was, en twee jaar nadat het aantal asielzoekers omlaag dook van 43.000 in een jaar naar 18.000, is de IND op haar website nog steeds ach en wee aan het roepen over de drukte van 2015 die ze nog niet heeft verwerkt, en geeft ze toe dat de gemiddelde termijn voor een beslissing over gezinshereniging momenteel bijna een jaar is. Zelfs al mag dat gewoon niet van de wet.
Dat wil zeggen dat asielzoekers inclusief de termijnen voor een beslissing op hun eigen aanvraag meer dan twee jaar moeten wachten voor ze hun kinderen en partner weer mogen zien. (Wie wil berekenen of dat nog redelijk is, kan hier terecht.)
We hebben daar al meer over geschreven hier. Over een asielzoeker die hier zo wanhopig van werd dat hij zichzelf uit protest in brand stak. Over het COA, die in een beleidsdocument in een bijzinnetje toegaf dat ze samen met de IND de dossiers van gezinsherenigers vertraagt en opspaart om een extra hoge piek in het najaar te creëren, waarschijnlijk om zo het beleid te beïnvloeden.
Gezinshereniging hoort bij de kern van de manipulatie van asielcijfers in Nederland.
De rest van Europa rekent gezinsherenigers van erkende vluchtelingen als reguliere migranten. Alleen Nederland probeert consequent de cijfers rond asiel op te kloppen door gezinsherenigers van erkende vluchtelingen wel in het verzonnen getal van ‘de asielstroom’ mee te tellen, terwijl ze bijvoorbeeld gezinsherenigers van studenten of werknemers zeker niet als student of werknemer meetelt.
Tweede- en vervolgaanvragen: Als een asielzoeker asiel aanvraagt, noemen bureaucraten dat een first application. Die wordt heel vaak afgewezen, omdat de IND nu eenmaal tot taak heeft om zo min mogelijk mensen toe te laten. Voorbeeld: je bent een Iraanse homo die thuis moet vrezen voor zijn leven, maar de IND vindt je niet homo genoeg overkomen. (Check ook deze petitie)
Als die persoon dan nieuw bewijs wil inbrengen en een tweede- of vervolgaanvraag tot asiel doet, wordt dat voor de asielstroom meegeteld als extra asielzoekers, in plaats van extra formulieren van dezelfde persoon.
Asielstroom. Ook wel “asielinstroom” of “total asylum applications“.
(Als je de vorige teksten al hebt gelezen, kun je deze term overslaan.)
Fictief getal, in het leven geroepen door staatssecretaris en IND om de cijfers groter te laten lijken dan ze zijn. Iedereen denkt dat de asielstroom het aantal asielzoekers betreft, maar dat is niet zo.
Voor het getal van de asielstroom wordt geen enkele asielzoeker geteld. Wel telt elk formulier als een extra asielzoeker mee, én de gezinshereniging.
Voorbeeld: in 2015 kwamen er ongeveer twee keer zoveel asielzoekers als het jaar ervoor (waarvan een groot deel bovendien mocht blijven en uiteindelijk dus erkend vluchteling werd). In 2016 was de asielstroom (veel) lager, “maar nog steeds hoog”, zei de IND. En in 2017 was die zelfs “vrijwel gelijk aan het jaar daarvoor“!
Ja dank je de koekoek, dat komt omdat je de gezinshereniging van ex-asielzoekers uit 2015 meerekent, die je nota bene bewust hebt vertraagd. De hele procedure van eerste asielaanvraag tot het toestemming krijgen voor gezinshereniging kan makkelijk twee jaar duren. Als ze al lang geen asielzoeker meer zijn ga je hun gezin, wat helemaal nooit asiel heeft gevraagd, jaren later meerekenen als asielzoeker, pardon, asielstroom? En je doet alsof formuliertjes echte mensen zijn? Zo ken ik er nog wel tien. Ik bedoel twintig.
Het kunstmatig opgeklopte cijfer van de asielinstroom is in 2017 zelfs meer dan 2 x zo groot als het werkelijke aantal asielzoekers dat jaar.
Voor 2014 was het trouwens nog erger. Toen maakte Nederland überhaupt geen onderscheid tussen first applications en gezinshereniging. In 2014 dwong de EU Nederland om dat wel te doen.
Onze overheid voert de opdracht echter zo zuinig mogelijk uit. Zelfs in de officiële tabellen schotelt men je bij ’total asylum applications’ nog altijd niet het aantal asielzoekers, maar het fictieve onzincijfer van de ‘asielstroom’ voor.
In de IND en CBS rapporten is nu wel (als tweede) een nareis-vrije tabel verstopt met first applications, echte asielzoekers dus, maar men blijft richting pers en publiek communiceren over total asylum applications en asielinstroom. Pure volksverlakkerij.
Blut und Boden
In onze pogingen om te vertellen dat X er nooit bij zal horen omdat hij van het verkeerde ras is, doen we al sinds de nazi’s pogingen om ons racisme te verhullen in ingewikkeld taalgebruik.
Ariër slaan we maar even over.
Gastarbeider: iemand die hier wel tijdelijk mocht komen werken maar meer ook niet.
Over gastarbeiders gaat een grote leugen rond, een mythe die maar onuitroeibaar lijkt te zijn. Namelijk dat gastarbeiders door links naar Nederland gehaald zijn. In werkelijkheid waren het juist rechtse kabinetten die vanaf de jaren ’50 en ’60 gastarbeiders voor de zware industrie uit oa. Spanje, Joegoslavië en later ook Turkije en Marokko naar Nederland haalden. De staat zond afvaardiging naar die landen om actief mensen te overtuigen naar hier te komen.
In 1964 sloot het kabinet-Marijnen een wervingsovereenkomst met Turkije, in 1969 deed kabinet-De Jong hetzelfde met Marokko, beide op voorspraak van werkgeversorganisaties. Beide kabinetten bestonden uit VVD samen met de voorlopers van het CDA.
Het was juist Den Uijl die de werving van gastarbeid beëindigde.
Gastarbeider was een racistische term voor mensen die niet zo wit waren als wij. Spanjaarden vielen er nog net wél onder, Duitsers, Fransen en Belgen niet. Toch lag de nadruk meer op hun arbeid dan op hun anders zijn (zoals dat bij allochtoon wel het geval is).
Het verhaal van de gastarbeid is bekend. Mensen deden het zwaarste en vuilste werk, kregen geen Nederlandse les, werden gesegregeerd door bedrijfsleven en overheid in beroerde barakken, konden niet integreren, en waren tegen hun 50ste vaak al lichamelijk volkomen versleten door de industrie.
Er moest een westerling aan te pas komen, die zich twee jaar lang undercover als ‘Turkse’ gastarbeider voordeed, voor witte mensen in de jaren ’80 een beetje begonnen te beseffen wat er aan de hand was. En toen maakte men zich nog steeds voornamelijk druk over de privacy van de slavendrijvers in Günther Wallraffs boek “Ik, Ali”, in plaats van naar gastarbeiders zelf te luisteren.
De term ‘gastarbeid’ werd bedacht omdat het allemaal maar tijdelijk zou zijn. Daarom was er ook geen enkele begeleiding of Nederlandse les. Maar toen er na een jaar of twintig eindelijk minder werk was, waren de meeste mensen hier al lang geworteld. Bovendien had men al die tijd premies afgedragen voor WW, ZW enzovoorts, maar weigerde de overheid die uit te keren aan mensen die uit Nederland vertrokken. Versleten en zonder enig inkomen naar een land terugkeren waar vaak nauwelijks of geen sociale zekerheid bestaat en waar je al tientallen jaren weg bent, of blijven, je huidige werk doen of misschien nieuw werk vinden, en anders de vruchten van de premies plukken die je altijd hebt betaald?
Velen bleven.
Buitenlander: iemand zonder Nederlands paspoort. Iemand die in Marokko is geboren maar die intussen (oa) een Nederlands paspoort heeft is dus geen buitenlander.
Dubbele loyaliteit: Mensen met meerdere paspoorten worden er vaak van beschuldigd dat ze een dubbele loyaliteit zouden hebben. Dat is bullshit. Als je naturaliseert tot Nederlander wordt je oude nationaliteit zelfs automatisch bij wet opgeheven – behalve wanneer dat niet kan. Voor veel landen, zoals bijvoorbeeld Marokko, is het onmogelijk om je nationaliteit op te heffen of in te ruilen.
De dubbele loyaliteit geldt overigens wel omgekeerd: Nederland discrimineert namelijk mensen met een dubbel paspoort.
Nederland misbruikt het feit dat er staten zijn die hun burgers voor eeuwig blijven erkennen, om mensen met een dubbel paspoort te discrimineren: heb je een tweede paspoort, dan kan je Nederlanderschap vanwege onbewezen verdenkingen van je worden afgenomen, zelfs zonder dat er een rechter aan te pas komt, terwijl dat niet kan met mensen die alleen een Nederlands paspoort hebben, zelfs niet wanneer die Nederlanders oorlogsmisdaden of terroristische aanslagen plegen.
Immigrant: Iemand die een land in verhuist. De vraag is natuurlijk hoe lang je nog immigrant genoemd kunt worden nadat al je spulletjes al over zijn. Tweede generatie immigranten bestaan niet, of je moet het over families hebben die elke generatie opnieuw immigreren – maar dat noem je remigranten, niet immigranten.
Autochtoon: rasechte Nederlander. Tenminste, tot twee generaties terug. Kijk je ver genoeg terug, dan blijken rasechte Nederlanders namelijk niet te bestaan. Zoals een jaren ’80 poster al ooit zei: “Turkije voor de Turken, Amerika voor de Indianen, Nederland voor de vissen.”
Allochtoon: letterlijk: vreemd. Mensen die ofwel zelf, of van wie een ouder buiten Nederland is geboren.
Laat ik mezelf als voorbeeld nemen. Ik ben een witte man met een Hollandse naam en een Nederlands paspoort. Ik en mijn vader zijn geboren als Nederlander. Mijn eveneens witte moeder is geboren in Indonesië, maar dat was toen nog Nederlands grondgebied. Dus ben ik autochtoon. Maar in de jaren ’90 keek men plotseling ook een tijdje naar grootouders. En dus werd ik ineens allochtoon, want mijn opa had de prachtige naam Milan Titus en kwam uit Roemenië, en mijn oma komt uit Duitsland.
Overigens kwam mijn moeder in haar pubertijd naar Nederland als stateloze, want haar ouders moesten niets hebben van de nazi’s en waren hun nationaliteit in de wereldoorlog kwijt geraakt. Als de regels destijds even streng waren geweest als ze dat nu zijn, had ik nooit bestaan.
Ik ben dus geboren als Nederlander, werd in 1971 autochtoon, werd in de jaren ’90 allochtoon. En nu ben ik inmiddels in 2016 afgeschaft.
Etniciteit: In theorie is dat een sociaal-culturele identiteit die een bepaalde groep mensen verbindt. Een redelijk neutrale term dus, zou je zeggen. Maar in Nederland hebben we het woord desondanks weer een connotatie van ras weten te geven. Zoals Wikipedia terecht stelt: “Het is in Nederland gebruikelijk om de reikwijdte van het begrip ’’etnisch’’ als een administratieve categorie te beperken tot de identiteit van immigranten en hun nakomelingen uit de voormalige kolonies, uit Afrika en uit Azië.”
Zoals je aan een term als “etnische profilering” al wel kunt merken, is etniciteit dus net als “allochtoon” een manier geworden om te zeggen: ‘vreemd’, oftewel: ‘dat hoort hier niet’.
Nederlander met niet-westerse achtergrond: omdat we niet racistisch willen overkomen maar het wel willen zijn, hebben we het nu niet meer over allochtonen, die tenminste ook nog Belg kunnen zijn, maar over Nederlanders met een niet-westerse achtergrond. Dat betekent niet dat je graag naar Afrikaanse muziek luistert, of dat je met je slimme witte kaaskop als uitwisselingsstudent een opleiding hebt gehad in Zuid-Korea, maar dat je geen raszuivere westerling bent.
Hoewel de WRR en het CBS vorig jaar hebben besloten om te stoppen met onderscheid tussen westers en niet westers is dat nu nog lang niet overal te merken.
Westerling: Iemand uit bijvoorbeeld West-Europa, Australië, Noord-Amerika, Zuid-Korea of Japan. Zeg maar iedereen die wit denkt en wiens bloedlijn niet vervuild is met communistische voorouders.
Expat: Officieel zijn expats mensen die vanuit het buitenland tijdelijk zijn uitgezonden. Maar om de één of andere reden noemt niemand hen ooit gastarbeider en zijn het ook nooit Poolse seizoenarbeiders. Expat zou best wel eens ons meest racistische woord kunnen zijn. Wat het exact betekent weet niemand.
Elitaire, meestal witte allochtoon, die we graag in de watten leggen, omdat we denken dat we aan hem kunnen verdienen. Lees je nooit cijfers over in de krant. Levend voorbeeld van hoe racisme zelden zonder klassendenken gaat.
Inte-se-gre-her-ver-de-gratie
Integratie: wederzijdse aanpassing met behoud van eigenheid.
Dus: ‘als jij mij nou laat bidden op vrijdag, dan laat ik jou bidden op zondag, of helemaal niet als je geen zin hebt.’ Integratie is eigenlijk iets heel anders dan hoe politici het tegenwoordig gebruiken: dan bedoelen ze namelijk eigenlijk bijna altijd assimilatie.
Segregatie: afscheiding. Bij elkaar hokken met je eigen groep.
Wordt als heel erg verschrikkelijk gezien, als het om bijvoorbeeld Turkse Nederlanders gaat.
Wordt als totaal oninteressant gezien als het om bijvoorbeeld Chinese Nederlanders gaat.
Wordt als volstrekt normaal gezien als het om witte Nederlanders gaat.
Wordt als schattig en authentiek gezien als het om witte middeleeuwse types in klederdracht gaat.
(Stelling:
Hoe beter de ‘integratie’ is geslaagd en hoe kleiner het onderscheid met de andere groep, hoe harder men gaat piepen over het ‘onoverbrugbare’ verschil.)
Assimilatie: Volledige aanpassing aan de dominante cultuur, overboord zetten van je eigenheid, niet afwijken.
https://youtu.be/WZEJ4OJTgg8
Innovatie: ontwikkelen van nieuwe ideeën, goederen, diensten en processen. Oftewel: afwijken.
Etnische profilering: discriminatie op basis van etniciteit.
Bijvoorbeeld: extra controles door de politie van mensen die niet wit zijn. Wordt verdedigd door te wijzen naar cijfers. Cijfers die tot stand komen door extra controles op specifieke bevolkingsgroepen. (racistische cirkelredenering)
Is als wetenschapper die onderzoek naar portemonnees doet, maar alleen naar een paar honderd mannen en een kat kijkt, daarna roept dat mannen veel meer kans hebben op het hebben van een portemonnee dan vrouwen, en dat vervolgens gebruikt als reden om vaker mannen te controleren op het hebben van een portemonnee.
Buiten de samenleving staan: Ik heb het wel eens geprobeerd, maar het lukte niet. Allochtonen, vooral de niet-westerse, en werklozen, (ex-)zieken, mensen met een beperking, ex-gevangenen: ze staan allemaal buiten de samenleving.
(MAAR WAAR DAN?)
Mensen die dit zeggen, en die vinden dat die allochtonen / werklozen enz moeten integreren of reïntegreren, zeggen eigenlijk:
Wij hebben een idee in ons hoofd van een fictieve samenleving zonder buitenlanders, zonder werklozen en zonder criminelen. En jij moet je aanpassen aan ons idee, want anders ben je geen echt mens.
Hoe hard je je ook aanpast, je hoort er toch niet bij. Want onze fictieve samenleving kent immers geen allochtonen of werklozen. Je staat buiten de samenleving, en dat zal altijd zo blijven, en dat is jouw schuld.
Utopie: als je streeft naar een betere wereld, en nadenkt over hoe die er uit zou kunnen zien.
Dystopie: tegendeel van utopie. Denkbeeldige samenleving met louter akelige kenmerken.
Dystopisch nationalisme: Ingewikkelde nachtmerrie-achtige fantasie, waarbij je je eigen identiteit baseert op de fictieve aanvallen van mensen die buiten de samenleving staan en die jouw zeer kwetsbare (eveneens fictieve) land aanvallen. Zie ook: “Buiten de samenleving staan”.
Het grappige is dat dytopische nationalisten nooit nadenken over dat land zelf: dat blijft een soort vaag paradijs wat verder niet is uitgewerkt. Nee, de identiteit wordt puur en alleen afgemeten aan de verdediging die we tegen de fictieve aanvallen kunnen opwerpen.
Is de meest gangbare denkwijze in zowel politiek als media.
Verder lezen? Check ons artikel over Willem Schinkel, of een artikel van hemzelf.
Is dat nou wel objectief?
Vind je dat deze woordenlijst niet erg objectief is geschreven? Tja. Wat ik probeer te laten zien is dat de termen zelf niet erg objectief ZIJN.
Maakt het dan allemaal niks uit?
Jawel. Als je discussieert over migratie, gebruik dan de goede termen en de goede cijfers. Anders praat je poep.
Het NRC toonde zich afgelopen jaar de koning van de poep. De krant had een artikel over “professionals uit de praktijk van vreemdelingenrecht, migratiedeskundigen, experts, toonaangevende migratiewetenschappers aan universiteiten” en noemde die in de kop de “asiellobby”.
Dus als je een expert bent en weet waar je het over hebt, dan ben je niet te vertrouwen, dan wil je vast de politiek beïnvloeden, dan ben je een lobbyist en ga je voor je eigenbelang. Maar als je factfree maar wat bullshit uitkraamt zonder te weten wat de woorden betekenen die je gebruikt, nou jongens, dan ben je realistisch?
Mensenrechtenexperts zijn bij @NRC de 'asiellobby'. Het staat er echt. Wat een smerige kop. https://t.co/5PfVdjDwQl
— Merijn Oudenampsen (@dewaremerijn) June 14, 2017
Tijd voor de laatste twee vragen.
Moeten we wel onderscheid maken tussen bevolkingsgroepen?
Dat is lastig, en toch heel makkelijk te beantwoorden.
Nee, het slaat nergens op om onderscheid te maken op basis van schoenmaat, huidskleur of de geboorteplaats van je opa. Laten we stoppen met mensen te ‘integreren’. Ze ZIJN al de samenleving, net als jij en ik. Laten we iedereen die daar behoefte aan heeft de weg wijzen en ze de taal leren, maar niet meer zeiken dat ze zich moeten aanpassen, of dat “ze” dit of dat doen. De schoenmaat van je moeder, dat zeg ik er van.
Maar doen alsof je kleurenblind bent is geen vorm van antiracisme. En dus hebben we nu nog wel woorden nodig om onderscheid te maken tussen mensen. Je kunt jezelf als groep niet emanciperen als je niet kunt benoemen tot welke groep je hoort. Je kunt niet voor feminisme vechten zonder te benoemen dat vrouwen bestaan. Je kunt niet strijden tegen de discriminatie van zwarte mensen, zonder te erkennen dat zwarte mensen gediscrimineerd worden. Sterker nog, het is nodig dat mensen zich identificeren met eigenschappen waarop ze worden gediscrimineerd, om die discriminatie te overwinnen.
Maar wat er enorm toe doet, is waarom je een woord gebruikt.
Gebruik woorden die over onderscheid tussen bevolkingsgroepen gaan niet om mensen te problematiseren, maar om structuren van ongelijkheid te problematiseren. Knok tegen racisme en discriminatie, niet tegen migranten.
Welke woorden moet je dan gebruiken?
Daar kan je lang over discussiëren. Gaan we vast ook nog wel doen.
Ik gebruik voorlopig onder andere nog steeds de woorden allochtoon en autochtoon. Niet omdat ik dat goede neutrale woorden vind, maar omdat ik het geen zin vind hebben om steeds weer een nieuw eufemisme te bedenken wat binnen no time ook weer een negatieve lading krijgt.
Dat dit gebeurt is geen wonder. Het is een politieke keus om, bijvoorbeeld in werkgelegenheids- of criminaliteitscijfers onderscheid te maken op basis van afkomst. En dat is een ten diepste racistische keuze. Hoe vaak ook wordt aangetoond dat er geen daadwerkelijk onderscheid is tussen de criminaliteit van etnische groepen, behalve een onderscheid wat zich laat verklaren uit sociaal-economische positie en etnische profilering, men blijft er maar op terugkomen. Zolang dat zo blijft zijn de termen per definitie negatief, welk eufemisme we ook kiezen.
Heb je ideeën voor betere woorden, of aanvullingen op de woordenlijst? Reageer alsjeblieft hieronder!
Credits
Ik ben het mee eens dat de politiek en media in NL vrij erg met getalletjes sjoemelen en dat we daar stelselmatig op moeten blijven wijzen. Maar aanhakend op het gebruik van eigen taal – ik heb het er kort met een paar anderen over gehad, en het is eigenlijk ook problematisch om zelfs op deze manier (met een woordenlijst dus) mee te gaan met het taalgebruik van degenen die sjoemelen.
Vanuit de linkerkant en zelfs het gematigd liberale deel van het politieke spectrum (zie bv https://www.theatlantic.com/business/archive/2015/10/get-rid-borders-completely/409501/) zijn er weer mensen te vinden die pleiten voor vrij verkeer van mensen, en zeker aangezien kapitaal en bedrijfsleven zich al niks aantrekt van landsgrenzen.
Daar wil ik iets aan toevoegen: Geen mens is illegaal. De termen in het lijstje doen mij dus helemaal niks – ik beschouw mezelf en ieder ander als een wereldburger.
Ik heb sowieso nooit kunnen begrijpen waarom iemand denkt meer rechten te hebben omdat hij toevallig in de modder uit een baarmoeder is gedonderd in plaats van op het zand, of juist op een stukje klei, of hier, of daar of weet ik veel waar.
Ik ben het wel erg met je oneens dat het problematisch zou zijn om woorden aan de kaak te stellen. Als je jezelf zo gaat censureren dat je zelfs niet meer iets mag zeggen over woorden die dagelijks gebruikt worden door mensen, ben je jezelf aan het isoleren, ontoegankelijk en onbegrijpelijk aan het maken. We moeten juist uitleggen wat er niet deugt aan die termen, en dat gaat niet zonder ze te benoemen.
Bovendien: dat de termen jou niet raken is heel fijn, en dat je iedereen als wereldburger ziet kan ik alleen maar geweldig vinden. Maar als je zelf ongedocumenteerd bent, raken die termen je wel degelijk. Mensen die door onze overheid geïllegaliseerd zijn, kunnen elk moment opgepakt worden en maanden in vreemdelingenbewaring zitten, zonder dat ze iets verkeerd hebben gedaan. Daarna worden ze vaak weer ‘geklinkerd’ tot ze opnieuw worden opgepakt. Ze worden in veel ziekenhuizen geweigerd. Ze zijn feitelijk vogelvrij, omdat aangifte doen als ze bijvoorbeeld slachtoffer zijn van uitbuiting, geweld of slavernij enorme risico’s voor hen met zich meebrengt. En in de cashvrije samenleving waar de banken ons heen willen dwingen, zogenaamd vanwege ‘veiligheid’, is het letterlijk niet meer voor ze mogelijk om basisbehoeftes als voedsel en drinken te kopen.
Misschien moeten we concluderen: we moeten het onwettig maken van mensen evenmin accepteren als de onmenselijke wetten die ze veroorzaken. En daar zijn we het vast over eens als ik je zo lees.
Ik heb het stuk nog wat aandachtiger gelezen, en ik snap je punt. Ik denk wel dat het misschien net te lang is voordat dit overkomt, misschien dat hierdoor verwarring ontstond.
Zeker mee eens dat we het onwettig maken van mensen niet moeten accepteren!
Haha, ja, sorry, voor korte stukjes moet je ergens anders zijn!