Lubach, en het gif wat seksueel geweld veroorzaakt

Haha, “masturberen is het medicijn” tegen #metoo, aldus Lubach. Maar seksueel geweld ontstaat helemaal niet doordat mannen een willoos slachtoffer van hun lusten zijn. Waardoor wel?

Het is weer reuze grappig hoor, die twist die Arjen Lubach aan de aandacht voor seksueel geweld gaf: Een mini musical met het antwoord op #metoo: dat je als man beter even in je eentje kunt gaan masturberen dan vrouwen aan te randen. Wat een goeie tip zeg, dat we daar nooit aan hebben gedacht!

Dat er even iets luchtigs is in de zware #metoo discussie, is misschien niet verkeerd. Soms moet je even lucht happen om door te kunnen gaan, in plaats van af te haken. En voor dat laatste is dit veel te belangrijk.

Maar seksueel geweld ontstaat helemaal niet doordat mannen een willoos slachtoffer van hun lusten zijn, en niet weten hoe ze hun seksuele driften kwijt kunnen.

Seks is iets anders dan geweld

Seksueel geweld heeft vaak weinig met seksualiteit te maken, maar *altijd* alles met macht.
En het is niet per ongeluk dat seksueel geweld in overweldigende meerderheid van de gevallen door mannen wordt gepleegd. Nee, dat komt niet doordat de man genetisch gedwongen wordt om vrouwen aan te vallen. Dat weet je, want anders zouden alle mannen het wel doen, doorlopend. En hoe ernstig en structureel de situatie ook is, zo erg is het gelukkig niet.
Verkrachting en ander seksueel geweld zijn geen aangeboren zaken. Ze worden niet veroorzaakt door hormonen. Niet door sletterige kleding, niet door het weer, niet door alcohol, niet door onbedwingbare lusten.

Gif

Wat wel heel veel te maken heeft met seksueel geweld is wat men noemt “giftige masculiniteit“.

Er is niks mis met man zijn.
Er is wel iets mis met giftige mannelijkheid.

Voor de duidelijkheid:
Ik ga in dit artikel giftige mannelijkheid en masculiniteit door elkaar heen gebruiken. Ik heb het dan dus niet over mannelijkheid die niet-giftig is. Er is niks mis met mannelijke eigenschappen, of je jezelf nou als man definieert of niet. Er is wel iets mis met een bepaalde combinatie van masculiene normen en traditionele rollenpatronen.

Giftige masculiene normen zijn bijvoorbeeld: dominantie, vrouwen als minderwaardig beschouwen, extreme zelfverzekerdheid, het onderdrukken van twijfel en emoties.

Extremistisch voorbeeld

Je kunt Blut, Boden und Baudet zien als één van de meest uitgesproken voorbeelden van giftige mannelijkheid. Een citaat uit zijn artikel (‘Julien Blanc heeft volkomen gelijk’, TPO, 2014) :

“De realiteit is dat vrouwen niet alleen maar met omzichtig “respect” behandeld willen worden door hun sexpartner; dat ze helemaal niet willen dat je hun ‘nee’, hun weerstand respecteert: de realiteit is dat vrouwen overrompeld, overheerst, ja: overmand willen worden.” (Thierry Baudet)

Hij praat dus zelfs verkrachting goed. Mannen moeten nu eenmaal hun driften kwijt.

‘Vrouwen willen niet dat je hun nee respecteert’

Dat is het soort dingen wat hij deze jongetjes vertelt.
Hieronder een foto van zijn publiek, voor 95% man, een paar dagen geleden in Nieuwspoort. Hij vraagt: ‘Waarom zijn er zo weinig dames hier? Het is toch best leuk?’ en antwoordt even later zelf: ‘GroenLinks is een beetje een wijvenpartij.’ ‘Het allerbeste zou zijn als wij absolute heersers zijn. In het parlementarisme kun je geen grote beleidswijzigingen doorvoeren.’ (meer fascistoïde uitspraken hier)

pic.twitter.com/yNd5tj3R6v

— Duane (@DuanevD) November 3, 2017

Ook in de echte wereld

Niet elke fan van Baudet is een pleger van seksueel geweld, en niet elke pleger van seksueel geweld is fan van Baudet. Maar je moet wel echt stekeblind zijn om niet te zien dat dit soort teksten en denken het plegen van seksueel geweld enorm stimuleert.

Dat geldt  – in weliswaar veel, haast onvergelijkbaar veel lichtere mate – ook buiten die doodenge bubbel van Alt Right. In de gewone, echte wereld. Waar mensen als jij en ik zo goed mogelijk proberen om onze kinderen op te voeden, onze leerlingen les te geven, en ook elkaar als volwassenen er van te doordringen dat we op een normale en leuke manier met elkaar om moeten gaan.

Veruit de meesten van ons proberen jongeren juist te leren dat ‘nee’ ook echt ‘nee’ is. Dat seks iets is waar je allebei van zou moeten genieten, en niets met dwang te maken zou moeten hebben.

Maar dat is niet alles wat we ze vertellen.
Vaak waarschuwen we dochters dat ze moeten oppassen. Vertellen we zonen dat ze dochters moeten beschermen.
Zo bakken we het sprookje er al in, dat mannen agressief moeten zijn en risico’s moeten nemen, en vrouwen passief, bang en zwak. Het is best moeilijk om dat te voorkomen, want de waarschuwing voor gevaar is immers terecht: vrouwen lopen daadwerkelijk veel meer risico.

Maar ook dat is niet alles wat we ze vertellen.
We leren onze jongens nog steeds dat ze niet te vrouwelijk moeten doen (hoi Sire), dat ze geen mietje moeten zijn, dat ze hun gevoelens niet teveel moeten tonen, dat ze zeker van zichzelf horen te zijn, dat vrouwen tegenwoordig dan wel gelijkwaardig zijn, maar oh wee als je als man “verwijfd” doet. (daar krijg je vreemd genoeg iets van dispensatie van als je homo bent, maar niet echt, want op haast elk schoolplein is ‘homo’ nog steeds een scheldwoord. En wie niet éénduidig homo is en toch iets tussen zijn benen heeft hangen, hoort zich al helemaal niet ‘onmannelijk’ te gedragen).

Wat als je geen masculiene man bent?

Wat als je nou niet precies en volledig in dat hokje van vrouw of man past? Wat als je naast eigenschappen van ‘je eigen’ sekse ook eigenschappen van de andere hebt? …Oh verrek, maar dan ben je helemaal niet de enige. Stiekem blijkt dat zelfs voor de meerderheid te gelden.

Asha ten Broeke vertelt over een onderzoek van de Universiteit van Rochester: “Ze wilden weten of de seksen uiteen zouden vallen in twee aparte groepen; in een blauwe en een roze subsoort, zeg maar. Dat bleek niet het geval. Veruit de meeste mensen scoren op sommige eigenschappen aan het ‘mannelijke eind’ van het spectrum, en op andere weer aan de ‘vrouwelijke kant’. Zelfs de karaktertrek ‘mannelijke houding’ was niet exclusief voorbehouden aan de heren.”

Heel dat eeuwenlange gezever over echte mannen en vrouwen is dus gewoon onzin. We proberen ons in hokjes te persen waar we helemaal niet in passen.
Over zelfhaat gesproken.

Sorry, ik moet toch nog even wat kwijt over Baudet, en hoe we met zijn extreme gif omgaan. Maar ik heb het braaf in deze uitklaptekst gestopt, zodat je het ook over kunt slaan.

Wie afwijkt van gendernorm krijgt klappen

Je ziet pas goed hoe hard die misvormde, giftige vorm van mannelijkheid nog steeds aan onze kinderen (en aan ons, volwassenen) opgedrongen wordt, als je kijkt hoe we omgaan met mensen die niet zomaar in het hokje man of vrouw passen.

Hoe gaat onze samenleving om met mensen die niet alleen in sommige eigenschappen van een 100% masculien of feminien profiel afwijken, maar die openlijk transgender zijn?
Dit rapport is schokkend. 43% van de transgenders is minstens één keer per jaar slachtoffer van geweld. Dat wordt gepleegd door doodgewone mannen op doodnormale plekken. 5% krijgt bijvoorbeeld klappen midden in de supermarkt. Hoe duidelijker iemand herkenbaar is als transgender, hoe vaker slachtoffer van scheldpartijen en geweld.
Maar liefst een kwart van de transgenders heeft professionele hulpverlening, as we speak, om geweld en scheldpartijen weer te boven te proberen te komen.

Onze samenleving is er van doordrenkt. Ook als je in een progressief gezin en op een geëmancipeerde school opgroeit krijg je er mee te maken, al is het maar via Tv.
Mannen als Baudet, Julien Blanc, Milo Yannoupolis of de overgrote meerderheid van de aanslagplegers in het westen (Orlando, Las Vegas, Nice, München, enz) zijn er alleen maar de extreemste vormen van. In kleinere, minder heftige maar desondanks toxische vorm is het overal om ons heen.

Je blijft het trouwens maar horen: Akelige witte mannen die zeggen dat er ‘geen gematigde islam’ zou bestaan. Extreemrechtse bullshit is dat. Maar nou wordt ik zelf toevallig ook door de meeste mensen als wit en man ervaren, en waarschijnlijk nog regelmatig als akelig ook. En ik heb een nieuwe voor je:

Er bestaat geen gematigde masculiniteit

En de effecten zijn er naar:

Verdachten van seksuele misdrijven zijn maar liefst 47 keer zo vaak man als vrouw. Van gewone misdrijven is dat overigens 4,2 x zo vaak.

20% van de Nederlandse vrouwen met seksuele ervaring onder de 25 jaar is verkracht. 45% van de volwassen vrouwen kreeg na haar 15de te maken met fysiek of seksueel geweld. En driekwart kreeg te maken met seksuele intimidatie.

De dader zijn geen asielzoekers of Quasimodo’s, maar meestal juist bekenden van het slachtoffer.

De leugen van Mars en Venus

Basisprincipe in heel die toxische mannelijkheid is het idee dat mannen wel moeten. Dat ze genetisch geprogrammeerd zijn als jager, als aanvaller, als strijder, als veroveraar. Dat ze seksuele driften hebben die zich niet laten beteugelen. Dat beschaving eigenlijk een soort vrouwelijk zeikding is, een vrouwelijk korset van truttigheid waar mannen in worden geperst.

Mensen die in gematigde versie van giftige masculiniteit geloven, vinden dat wel goed, die vrouwelijke invloed, want anders was het zo’n chaos – maar ze denken intussen nog steeds dat die mannelijke overheersingsdriften er nu eenmaal zijn en dat je er iets mee móet, je kunt als man niet anders.
Ben je een extremist zoals Bidet, Blanc of Yannoupolis, dan zeg je dat het vrouwelijke keurslijf verscheurd moet worden en de vrouwen erbij.

Maar basisidee van de ideologie die mannen aanspoort om seksueel geweld te plegen, is in beide gevallen dat je als man nu eenmaal van Mars komt, en bent geprogrammeerd met onbeheersbare lusten, met de noodzaak om te penetreren, terwijl die wezens van Venus slechts passief ontvangen.

Het is een idee wat keer op keer op keer op keer ontkracht wordt door de wetenschap. Maar ideologische mythes trekken zich nu eenmaal niet zoveel aan van feiten. En dus blijft het basissprookje wat onder onze cultuur van seksueel misbruik ligt, nog altijd populair: “Als man wordt je nu eenmaal helemaal wild als je een vrouw ziet, dat is de natuur.”

Lubachs liedje

En ondanks het schattige en op zich prima advies om dan maar vaker te gaan masturberen – precies dat idee van mannen die nu eenmaal geprogrammeerd zijn met onbeheersbare seksuele driften, precies dat idee dat seksueel geweld een vorm van seks is, in plaats van een specifieke vorm van geweld en machtsmisbruik, precies dat basisidee van giftige masculiniteit is wat Lubach propageert met zijn mini musical.
Hij versterkt daarmee eigenlijk het probleem.

White Ribbon

Masturbeer vooral totdat je scheel ziet. Fantaseer je de pleuris en geniet van je seksualiteit. Dat is namelijk gewoon leuk. Maar als je iets wil doen tegen verkrachting is er iets heel anders nodig.

Wat we moeten doen, zeker ook de mannen onder ons, is niet alleen maar iets heel simpels, namelijk geen seksueel geweld plegen. Al is dat inderdaad wel een prima start.

Nee, wat we nodig hebben is daarnaast ook iets wat complex is, waar je je hele leven mee bezig bent, wat uitdaagt en spannend is en vol beloningen, maar soms ook super … (vult u hier uw geslachtsdeel naar keuze in).

Want ik heb het over niks minder dan jezelf resocialiseren. Over ontdekken hoe giftige masculiniteit ook op jou en mij invloed heeft gehad, via opvoeding, school, media, vrienden, enzovoorts. Hoe het in onze poriën is doorgedrongen.
Hoe we daardoor onze emoties en onzekerheid, die we wel degelijk hebben, sneller wegslikken. Eerder dan niet-mannen het gevoel hebben dat we falen, alleen maar als we niet winnen, niet dominant zijn, een keer niet de beste zijn, niet het initiatief hebben.
En hoe we ook vrij kunnen zijn van die gevangenis. En onze omgeving vrij kunnen laten uit onze gevangenis.

Wat we nodig hebben is emancipatie van mannen. Wat we nodig hebben, ja, wat jij persoonlijk ook nodig hebt, is dat mannen los komen uit hun harnas, los uit dat traditionele rollenpatroon. En ja, dat is meer dan alleen maar ook wel eens koken of de afwas doen. Maar het is ook een fucking stuk spannender dan de afwas.

Praktische start

Mannen die iets tegen seksueel geweld willen doen, hebben zich onder andere verenigd in White Ribbon. Het Nederlandse Emancipator, wat oa masterclasses voor mannen organiseert over emancipatie, start binnenkort met een vernieuwing van hun campagne van vorig jaar rond White Ribbon. Neem er eens een kijkje.