Stenen woorden voor glazen kooitjes

Stenen woorden voor glazen kooitjes

Twee jaar en een paar dagen, zo kort is het maar.
Twee jaar geleden was er hoop in Europa.

Mensen in Griekenland, Spanje, Portugal, Frankrijk en elders durfden te dromen van een andere samenleving. Ze kwamen in opstand tegen de bezuinigingspolitiek, die geld weghaalt bij de armen en het naar de banken brengt.

…En toen kwamen Dijsselbloem en Schäuble, en hun leger van accountants en doodgravers, en ze schopten ons weer terug naar de Middeleeuwen.

Dieper dan ooit zitten we nu. In krochten van cynisme en wederzijdse haat, waarbij alle hoop verloren lijkt. Met een loden deksel op onze grafkist, en daar bovenop nog een dikke laag van media en politici die met hun gewicht het deksel dichtdrukken, terwijl ze steeds hysterischer leugens kwelen over een paar arme migranten die voorbij komen. “Kijk uit, ze willen jullie grafkist in!”

Boven het menselijke afval zijn er glazen kooitjes voor diegenen die het wat beter hebben. “Kijk niet naar boven, kijk niet naar je tralies, kijk naar beneden naar al die afgunstige armoedzaaiers! Vluchtelingen! Werklozen! Migranten! Huurders! Moslims!”

Glazen kooien waarin je liever niet meer praat over voor elkaar opkomen, over aardig doen, over vluchtelingen helpen. Waarin je liever niet meer hardop zegt dat dwang en repressie en uitsluiten de samenleving niet leuker maken maar juist onveiliger. Want als je je mond open durft te doen zijn er meteen tientallen trollen die je hoofd afhakken, onder applaus van belangrijke figuren in media en politiek. “Gutmensch, Gutmensch!” roepen ze met zijn allen de nazi’s na.

En hoog daarboven zijn de paleizen van de bankiers en de speculanten, waar men minzaam glimlacht, en steeds openlijker spreekt, en niet meer alleen over het afschaffen van sociale zekerheid, arbeidsrechten, woonrecht, recht op zorg en pensioen.
Nee, er wordt nu ook hardop gefluisterd over het afschaffen van de mensenrechten.

Is dit de wereld waar we het beste elke hoop kunnen laten varen, doen wat ons gezegd wordt, en tevreden moeten zijn met ons glazen kooitje? Waar we met een kinderlijke blik turen naar de felle bewegende kleurtjes op onze afgeluisterde phone, blij dat we nog geen zorg of pensioen nodig hebben, bang voor de minderheden waar we tegen worden uitgespeeld, terwijl onder ons de mensen in Griekenland en in de voedselbanken en aan de grenzen kreperen?

Of kunnen we weer gaan beseffen dat dit niet het einde van de geschiedenis is? Dat men in de Middeleeuwen ook dacht dat het nou eenmaal normaal was om lijfeigene van een Koning te zijn, dat een ander systeem tot chaos leidt en er nu eenmaal niets anders mogelijk is – tot dat toch wél bleek te kunnen?

Grieken vieren de overwinning van het Oxi kamp in 2015.

Kunnen we stoppen met ons af te laten leiden met xenofobe leugens en de geile blik van een verwend jongetje op een piano, met klets van politici die nu “echt” flexbanen gaan bestrijden door het makkelijker te maken om je te ontslaan, met plannen om mensen in Libië in kampen op te sluiten omdat we daar dan ineens leuker werk van krijgen – of niet –

Kunnen we weer gaan beseffen dat onze identiteit niet uit de breekbare oudbakken klompjes bestaat die Graaf Tel ons voorhoudt?

Is twee jaar niet een beetje kort om elke hoop te laten varen?

Ik laat mijn hoop ook varen. Ik zet haar op een bootje en zeil haar de wereld rond. Hoop is sterker dan glazen tralies en bedompte krochten en de zeven populistische hellen van het neoliberalisme. Mits je haar verspreid. Over water en wind, door hart en hoofd.

Zaaien maar dan. Want dit is niet het einde. Of het nu erger of beter wordt, er is één zekerheid: dit gaat voorbij.

Met een buiging voor de mensen in Hamburg.

 

Credits beelden
Video’s:
– 1000 Gestalten: actie in Hamburg op de G20 top, 8 juli 2017.
– Beelden metro: 3-7-2015, Atheense metro stroomt leeg met mensen die gaan demonstreren tegen austerity, en die in het Griekse referendum voor OXI (nee tegen de bezuinigingen) gaan stemmen. OXI haalt uiteindelijk een grote meerderheid, maar Dijsselbloem en Schäuble negeren het democratisch besluit, laten de gekozen minister Varoufakis ontslaan en plegen feitelijk een coup.
Headerfoto:
– Mix van von Ggia (Eigenes Werk) [CC BY-SA 4.0], via Wikimedia Commons, en
– “De ingang van de hel”, illustratie voor Dante Alighieri – Inferno – Plate 8 (Canto III – Abandon all hope ye who enter here) by Gustave Doré (1832 – 1883) [Public domain], via Wikimedia Commons
Plus embeds van vieringen van de overwinning van het anti-austerity kamp in Griekenland, foto’s van Aris Mes senis en Gett y (onbekende fotograaf).

Een gedachte over “Stenen woorden voor glazen kooitjes”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *