Wat verklaart de implosie van de PvdA? En het feit dat deze stemmen niet bij andere linkse partijen terecht zijn gekomen? Een dubbelartikel van Merijn Oudenampsen en Grutjes.
Na zonsopkomst volgt den kouden ondergang.
Den ideologische veren werden node gemist.
Het offeren ener slobbertrui gaf ook al geen soelaasch.
Had men dan toch langer linksch moeten weezen
dan slechts geduurende 3 weken, eensch in de 4 jaar?
Ik heb de laatste week voor de verkiezingen absurd veel geschreven, tot ik haast niet meer kon lopen van vermoeidheid.
Daarom leek het me een goed idee om eens iemand anders aan het woord te laten, en wel Merijn Oudenampsen. Maar…terwijl ik op zijn toestemming wachtte, kon ik het weer niet laten, dus nu heb je twee stukjes voor de prijs van één 😉
De mijne vind je in deze uitschuiftekst.
Het was verkiezingsnacht. Net als velen liet ik me murw beuken door de NOS die minuut na minuut met nieuwe herhalingen kwam, meer politici met fake glimlachjes, meer pratende hoofden met teksten waar ze zelf meestal niet in geloven, meer open deuren en meer klote uitslagen.
Toen kwam er op sociale media een livestream van Artikel 1 voorbij. Daar geen fake glimlachjes, geen bullshit toespraken, geen triomfalisme of gestresste verliezers… maar dansende mensen.
Echte mensen, diversiteit aan mensen, mensen die zichzelf zijn.
Blader er even doorheen. Als dit het is, hoe verliezers eruit zien, dan ben ik ontzettend graag een verliezer.
Jammer dat Artikel 1 geen zetels haalde.
Fijn dat GroenLinks in elk geval flink gewonnen heeft, en aandacht zal geven aan het milieu, inclusiviteit en een vriendelijker samenleving. Goed dat Denk tegenwicht zal bieden aan racisme. Fijn dat de Partij voor de Dieren er op wijst dat er ook een wereld zonder groei mogelijk is.
En goed dat de partij van “Eigen Werknemer Eerst” een zetel heeft verloren. SP’ers, stel orde op zaken, maak je keuze: ben je links of ben je PVV? Sta je voor gelijkheid of voor racisme?
De kale haan
Het is vandaag exact 1 jaar na het sluiten van de Turkije Deal.
Het enige, sorry vrienden, wat me écht genoegdoening gaf, was dat de uitvinder van die antivluchtelingendeal compleet op zijn muil is gegaan. De verantwoordelijke voor dwangarbeid in de bijstand, de hoofdverantwoordelijke voor het plunderen van Griekenland, de wolf met rode roosjes, austerity en leugens over vluchtelingen.
Nogmaals, lieve vrienden die in die partij verkeren: stop met rukken aan een dood paard. De PvdA is niet sociaaldemocratisch, is niet links, is niet sociaal. Hef haar op, loop weg, zet je toffe energie ergens in waar het wél zin heeft. Richt desnoods de SDAP weer op.
Maar er is weinig om blij over te zijn. Zoals Remco Lee Polman zei:
“Daar heb je het al. Overal verkiezingsuitslag.”
Natuurlijk is het fijn dat de PVV niet de grootste werd, maar het is een pyrrusoverwinning. VVD en CDA zijn nauwelijks minder erg in hun xenofobe patriottisme van “doe normaal”. Verkrachtingsgoedprater en racist Baudet is zelfs erger dan Schreeuwwitje en kreeg twee zetels.
Van mij vandaag geen hoogdravende analyses. Die kun je oa hier, hier en hier al lezen. Maar fijn om iets te vertellen over hoe ik de verkiezingen ervoer. Verwachtingen had ik niet echt – ik had het veel te druk om daar over na te denken. Verbaasd ben ik evenmin. Het ging al lang deze kant op, en het is niet voor niks dat we er op Grutjes al lang veel over schrijven.
Intussen ben ik nog even aan het uitrusten, al zit ik nu weer stiekem een spotprent te knutselen en dit te schrijven, in plaats van een volledig internetloze week te houden zoals ik met mezelf had afgesproken… Morgen beter. Even bijkomen.
Sorry, ik ga even flink over mezelf uitweiden.
Ik heb het even nagekeken:
In de laatste week voor de verkiezingen heb ik 17.475 woorden geschreven. En dan bedoel ik dus alleen op Grutjes gepubliceerde artikelen, en niet alle online discussies waar ik me natuurlijk ook weer mee moest bemoeien, of de twee nieuwsbrieven die ik verstuurde.
De artikelen brachten bovendien vaak erg veel onderzoekswerk met zich mee. Bronnen zoeken en checken, geschiedenis van standpunten navlooien, uitspraken zoeken, stemgedrag, plaatjes erbij… Met name “Gratis campagnetip voor links” was een crime om te schrijven.
De laatste drie dagen waren helemaal absurd.
Ik heb eigenlijk geen idee wat gangbaar is voor stukjesschrijvers, dus ik heb het eens gegoogeld. Dan vind je vooral wat normaal is voor romanschrijvers.
Mulisch schreef 250 woorden per dag, het gemiddelde lijkt zo ergens rond de 500 / 750 te zitten, en Stephen King is extreem met 2.000 woorden per dag.
Natuurlijk zijn er een paar schrijvers die nog trager of sneller zijn, en natuurlijk is een roman iets anders dan een artikel. Maar toch.
Ik deed de laatste drie dagen gemiddeld 4.283 woorden per dag alleen al aan artikelen. Dik twee keer Stephen King plus een Mulisch.
En die cijfers van die schrijvers hierboven zijn inclusief herschrijven, terwijl die van mij exclusief herschrijven zijn. Zij tellen elk woord wat ze letterlijk neerpennen – herschrijven ze een zin drie keer, dan telt hij drie keer. Ik tel alleen de woorden die ik publiceer, en niet de ladingen die ik schrap of die nooit afkomen.
Alles doet pijn. Letterlijk. Mijn bloeddruk is het raam uit. Ik ben zo stijf dat ik haast mijn schoenen niet meer aan krijg, en dat ik de eerste paar meter gebogen moet lopen als ik opsta uit mijn stoel.
Iemand noemde me vandaag “onvermoeibaar”. Nou, vergeet het maar. Ik was zo moe dat zelfs slapen me de eerste nacht nauwelijks lukte, maar nou gaat het weer langzaam beter. En ja, mijn bloeddruk is ook weer ok.
Teruglezend zie ik dat de vermoeidheid mijn artikelen niet verbeterde. Ik denk er zelfs over om de laatste, als ik weer puf heb, eens flink te redigeren en opnieuw te publiceren. Toch waren ze blijkbaar niet slecht. Eén ervan kreeg een bereik van 19.000 mensen op Facebook doordat mensen hem zoveel deelden, en in totaal was het bereik 38.694.
Dat is een halve Kamerzetel. Gezien the obvious fact dat iedereen die ook maar een letter van mij onder ogen krijgt, direct overtuigd is, kun je dus rustig stellen dat ik in mijn eentje verantwoordelijk ben voor alle stemmen die Artikel 1 ooit heeft gehad 😉
Nee, flauwekul.
Ik heb het in elk geval geprobeerd.
Ik ben trots dat ik alles gegeven heb, en ik ben verbaasd over hoeveel dat is.
En ja, ik besef dat ik misschien nooit meer zó ver over mijn grenzen moet gaan, want gezond was het niet. Toch was het erg gaaf om te doen.
En ik ben bepaald niet de enige. Talloze mensen hebben zich kapot gewerkt voor de verkiezingen. Sommigen ongetwijfeld veel effectiever dan ik.
Omdat ik het zo druk had heb ik er nauwelijks iets van meegekregen, en bijvoorbeeld niets van andere stukjesschrijvers gelezen. Maar naar ik hoor hebben onder andere Mieke van Stigt en Sinan Çankaya ontzettend goede artikelen geschreven, die ik volgende week eens op mijn gemak ga lezen, vast met heel erg veel genoegen.
Was het dat wel waard dan? Met deze uitslag? En zonder zetels voor Artikel 1? Nederland heeft massaal gekozen voor nationalistische partijen met een xenofobe boodschap, en nieuwe bezuinigingen in het verschiet. Alle oorzaken van het opkomen van de PVV zijn versterkt, in plaats van bestreden. Volgende verkiezingen hebben we dus nog een groter probleem.
Deze uitslag jeukt niet meer, ze brandt als een allergische reactie. Waarom nog moeite doen?
Maar leven is vechten voor iets waar je om geeft, ook als het tegenzit.
Opgeven is een bestaan zonder waarde, kiezen voor zinloosheid. Opgeven is een koud graf, gevuld met verveling.
Doe mij maar vuur, leven, liefde en strijd.
Wie dat pathetisch vindt of typisch gutmenschen gezever mag mijn deugdzaamheid kussen.
En Artikel 1?
Kijk die foto’s. Dit is niet het einde, dit is het begin.
En nu over naar Merijn.
Bas Grutjes
Het grote succes van de PvdA
(tekst: Merijn Oudenampsen)
Wat verklaart de implosie van de PvdA? En het feit dat deze stemmen niet bij andere linkse partijen terecht zijn gekomen?
In mijn ogen is het volgende een belangrijk stuk van de puzzel. De afgelopen twintig jaar heeft de PvdA aan haar aanhangers verteld dat zij hun verwachtingen moeten temperen. Dat een werkelijke linkse politiek niet mogelijk is. Dat burgers teveel kijken naar de overheid om problemen op te lossen en zorg te dragen voor kwetsbaren. Dat het antwoord, of het nu de zorg is, klimaatverandering of discriminatie, niet bij de overheid maar bij de markt gezocht moet worden.
De partij presenteerde dit niet als een bewuste politieke keuze maar als een technocratische noodzaak. We kunnen niet anders. We moeten realistisch zijn. Misschien is dat het probleem van de technocratische politiek, zoals die is voorgestaan door de PvdA in de afgelopen twintig jaar. Dat mensen erin zijn gaan geloven. Het probleem is niet de falende communicatie van de PvdA, zoals Lodewijk Asscher stelde op de avond van de uitslag. Het probleem is juist dat de PvdA haar kiezers overtuigd heeft. Dat ze ‘realistisch’ zijn geworden. Dat ze daarom überhaupt niet meer op links stemmen.
Je vertelt mensen dat er geen andere keuze is, dat je moet bezuinigen in crisistijd: dat de overheid niet kan investeren, geen werkgelegenheid kan creëren, niets werkelijk fundamenteels kan doen aan ongelijkheid, klimaatverandering en arbeidsmarktdiscriminatie. Wat als ze dat gaan geloven? Waarom zou je dan nog links stemmen?
Neem deze toespraak van Asscher vlak voor de start van Rutte II in de herst van 2012:
‘Het wordt zelfs heel erg moeilijk. We zijn in een nieuwe tijd aangekomen. De tijd van meer is voorbij. De tijd van minder staat voor de deur en dat betekent dat we voor een enorme uitdaging staan met zijn allen. Want we weten nog helemaal niet hoe je in tijden van krimp er toch voor kunt zorgen dat we een staat overeind houden op een manier die werkt, die veiligheid biedt, een vangnet zoals het ooit bedoeld was. Die zorgt dat we met zijn allen voor elkaar zorgen, dat we solidair zijn met elkaar in tijden van nood en tegenspoed. Vanaf Thorbecke is onze verzorgingsstaat alleen maar gegroeid en wij zijn er ook allemaal nog helemaal op ingesteld om alles meer te laten zijn. Om naast bestaande oplossingen en maatregels, naast bestaande instellingen en instituties, nieuwe te ontwikkelen en op te richten. Maar door de financiële crisis, de economische crisis, maar ook door de verandering van de samenstelling van onze bevolking, houdt dat nu allemaal op. Je kunt nu al zien dat het piept en knarst. Want de neiging is om dat wat bestaat met hand en tand te verdedigen. We willen niet kwijt wat we verworven hebben. Maar je ziet dat deze tijd om een andere aanpak vraagt.’
Of neem dit stuk van Tom-Jan Meeus, over Dijsselbloem en klimaatverandering:
‘Tegelijk kun je PvdA-bewindslieden nu vergaand liberale stellingen zien betrekken. Ik hoorde Jeroen Dijsselbloem, een dag voordat de Duitsers hem afserveerden, deze week in een debatje opmerken dat „de markt” het beste instrument is om milieuvriendelijkheid te bereiken. „Overheidsbemoeienis heeft duurzaamheid de laatste jaren eerder geremd”, zei hij. Met zulke PvdA’ers heb je op den duur geen VVD’ers meer nodig.’
De logische vraag is niet waarom mensen niet meer op de PvdA stemmen. De betere vraag is waarom ze dat zo lang nog hebben gedaan.
Foto’s bijeenkomst: Anja Meulenbelt.
Spotprent: Bas Grutjes
Spotprent met gebruikmaking van: SDAP poster Albert Hahn (Public Domain, Hahn is meer dan 70 jaar geleden overleden) Dode kippen by Tomás Castelazo (Own work) [CC BY-SA 3.0], via Wikimedia Commons Veren by Yoky (Own work) [CC BY-SA 4.0], via Wikimedia Commons Tekst bij prent by Bas Grutjes
Ik vroeg me af, is er behalve op jou blog een goeie plek over alle rare dingen die de PvdA heeft uitgespookt de afgelopen 25-30 jaar? Het lijkt me superfijn om daar een lijstje van bij te kunnen houden.
Dat zou best goed zijn ja. Misschien is het er ook wel, maar niet dat ik weet. Wij hebben alleen een overzicht van de enorme ellende die de partij met vluchtelingen heeft uitgespookt, en een beetje over Griekenland, maar op het gebied van bijvoorbeeld sociale zekerheid valt er zeker ook nog genoeg te zeggen.