Het is tijd om uit de kast te komen. Er is iets aan de hand met mijn haar.
Hoe komt het toch dat ik zo graag Schreeuwwitje nadoe? Die voor discriminatie veroordeelde, akelige man die in toenemende mate de stemming in ons land verziekt, omdat wij hem allemaal na-apen? Dat laten we toch niet gebeuren?
Toch plaatste ik gister zelf een advertentie waarin ik eerst ging lopen zeiken over mensen die zich asociaal gedragen. Om dat vervolgens te koppelen aan ‘mensen die voor de vrijheid zijn gekomen’… vluchtelingen dus. Alsof die twee iets met elkaar te maken hebben. Niet normaal, zei ik.
Voorgewende solidariteit met de ene minderheid om de andere te bashen: Ik misbruikte homo’s en vrouwen, om angst en haat te zaaien voor iedereen die niet wit is. Ik bestond het zelfs om mensen die racisme (zoals dat van mij) benoemen, te vertellen dat ze het land uit moeten. Doe normaal of ga weg, zei ik.
Wat ik normaal vind, wat ik normaliseer, wat ik hoop dat jij normaal gaat vinden, is puur racisme. Net als Trump, net als Schreeuwwitje. Steeds gaan we weer iets verder.
Ik probeer de aandacht van mijn eigen jammerlijke falen af te leiden door te zeiken over moslims. Of over willekeurig welke andere zondebok dan ook.
Hoe harder jij in ons geblondeerde sprookje trapt, hoe harder wij door kunnen gaan met onze neoliberale bezuinigen. Goed voor de bank, slecht voor jou.
Wat ik hoop voor Nederland? Dat jij onzekerheid over je baan, huis, zorg en pensioen normaal gaat vinden. Terwijl je je woede koelt op je maat in plaats van op mij.
Ik probeer je soms zelfs te laten geloven dat het aan de elite ligt. En dán lieg ik niet, want als er iemand elitair is, zijn Schreeuwwitje en ik het wel.
Nog even, en dan heb je dat niet meer door.
Dan vind je alles wat we zeggen normaal.
Mark Rutte
Download hier de brief van Mark Rutte
Persiflage beeld: Blaffen Tekst: Grutjes.nl