Recensie Zomergasten met Abou Jahjah

Met Thomas Erdbrink, onze man op Planeet White Privilege.

Weken van enorme mediale ophef eindigden plots in wat gezeur over kijkcijfers, nu onze Tv’s tijdens de uitzending van Zomergasten toch niet spontaan ontploft zijn.

Ik zie dat de Nederlandse media na de uitzending van Zomergasten eigenlijk niks meer kunnen vinden om het affakkelen van Abou Jahjah mee voort te zetten. Na weken van ophef weten de meeste media vandaag plotseling niets anders meer te vertellen dan dat de kijkcijfers tegenvielen, of zelfs een recensie te plaatsen van iemand die toegeeft de uitzending niet te hebben gezien.
Je moet wat, nu onze Tv’s niet zijn ontploft en Abou Jahjah geen jihadist blijkt te zijn.

Onder de indruk

Ik was erg onder de indruk van Zomergasten.

Zowel in positieve zin als, waar het om Erdbrink gaat: negatieve zin. Ik had veel van Thomas verwacht, maar jee, wat kan een mens zich vergissen. Zelden zo’n sterk voorbeeld van witte vooringenomenheid en regelrechte doofheid gezien. Hoe houdt die man zich in godsnaam staande in Iran, met zijn neerbuigend wegwuiven van alles wat niet door de witte plaat voor zijn kop past.

Een perfect voorbeeld was het dedain waarmee Erdbrink reageerde op een echt erg mooi verhaal van Dyab over de nieuwe kosmopolitische mix van culturen die op steeds meer plaatsen het nationalisme verdringt. Het paste niet in de frame van Abou Jahjah als antisemitische geradicaliseerde gek, en was dus niet interessant, zo leek het. In feite reageerde Thomas totaal niet op het verhaal, maar stelde in plaats daarvan letterlijk de vraag:
“Jaja, maar even over je boek: wat is je reactie op de persoonlijke aanvallen op jou?”

Eh, Thomas, wilde je het nu over zijn boek hebben, of…? (Dyab’s antwoord vond hij trouwens ook weer oninteressant.)

Onze man op Planeet White Privilege

Dyab liet een fragment zien over stelselmatig etnisch profileren en harassment door de politie, die op een gegeven moment niet meer wordt gepikt door een groep die de rollen omdraait. De enige reactie die uit Thomas zijn verbeten hoofd ontsnapt, is dat hij het verschrikkelijk vindt, jongeren die geen respect hebben voor de politie.

Het is de reactie van een man van een andere planeet. Een planeet van white privilege, waar men zich niet kan voorstellen dat er plaatsen in dit zonnestelsel zijn waar mensen die dat privilege níet hebben, daadwerkelijk echte problemen hebben, want wij hebben ze hier ook niet. Etnische profilering? Wat een onzin, witte mensen worden toch zeker ook niet etnisch geprofileerd.

Zo waren er nog veel meer, soms zeer gênante momenten. (“Jij woont toch in Molenbeek? Hoe denkt een terrorist?”)

Politiek activist Abou Jahjah moest het maar niet over politiek hebben, want daar was hij blijkbaar niet voor uitgenodigd. (Waarvoor dan wel?)
Erdbrink viel hem continu in de rede, luisterde niet en viel van de hak op de tak.
Het was aan de gast, met felle tegenwerking van de presentator, om de uitzending van een rode draad te voorzien.

Akelig was hoe Erdbrink meerdere malen de uitstekende argumentatie van Abou Jahjah aan de kant schoof met een onbeargumenteerd “Nouja, daar zijn we het dus over oneens”.
Lekker makkelijk, Thomas. Als je eigenlijk niet wil interviewen maar wil debatteren, prima, maar kom dan met een argument. Als je dat niet kunt of wilt, geef dan ofwel je ongelijk toe, of houd je anders gewoon aan je neutrale rol als interviewer.

Het kwam zelfs tot een korte uitbarsting van Erdbrink waarin hij zich zo opwond over zijn klaarblijkelijke, maar mislukkende voornemen om Abou Jahjah te ontmaskeren als geradicaliseerde antisemiet, dat je bang werd dat hij zou opstaan en weglopen, zou gaan slaan, of misschien zou gaan huilen en dan getroost zou moeten worden door Abou Jahjah.

Maar…

Genoeg over Erdbrink

Dank voor de fantastische uitzending, Dyab Abou Jahjah.

Wat zou ik graag leren om onder zoveel selectieve hardhorendheid, -verontwaardiging en framing, toch mijn geduld te bewaren. Ik vind het erg knap van je, en het was enorm fijn en hartverwarmend om een makker in de strijd voor mensenrechten te zien, en weer eens te beseffen dat we niet alleen zijn.

Het is vast not-done, om in een recensie gewoon te zeggen dat je iemand gaaf vindt in plaats van iedereen af te kammen. Ik moet nu natuurlijk zeggen dat Abou Jahjah een heel andere achtergrond heeft dan ik, die ik nooit volledig kan begrijpen. En dat is ook de waarheid. Maar als je zelfs geen verbinding kunt maken met een collega mensenrechtenactivist, met wie dan wel?

Oh, en Dyab, sorry, maar je weet echt helemaal niks van verdienmodellen als Air BnB. 😉 Dat is echt heus geen anti-, maar juist hyperkapitalisme.
Maar je verhalen en beeldkeuzes waren fantastisch. Dank.

 

Meer over de uitzending van Zomergasten en de rel er omheen:
Abou Jahjah heeft de verkeerde kleur

Foto kop:
Bewerking door Grutjes, op basis van:
Portret Dyab Abou Jahjah: Han Soete, (CC BY-SA 3.0) en groep witte mannen (Johnson Impeachment Committee 1868): Mathew B Brady, public domain.