Ik wil het niet over Theodor Holman hebben

Er is een val waarin een columnist niet moet trappen. Dat is dat het nieuws leuker is dan de column die je erover kunt schrijven.
Pardon, dat is geen logische Nederlandse zin die ik daar van Holman jat. Ik bedoel…

Ik bedoel: Je kunt beter geen column schrijven over nieuws dat leuker is dan je column. Feitelijk ál het nieuws is leuker dan sommige columns, en dat is de reden dat Holman zijn botte pennennaaldje toch echt eens in een nieuwe groef moet duwen – kant A hebben we nu wel gehad.
Schrijven over iets wat iedereen al weet, dat is ook al zoiets. Stel dat in Theodors column staat: ‘liever geen islamieten‘, dan moet je daar eigenlijk van afblijven, want dat staat er elke dag (uitgezonderd zondag) en niemand kijkt er meer van op.

Amateurcolumnisten maken die fout vaak. Gisteren dacht ik eerst dat er een mop aankwam: ‘Theodor vindt iets van mensen die niet wit zijn en het is niet positief.’ Maar toen bleek het serieus te zijn. Alweer. Alweer. Dat was het moment waarop ik dacht: iedereen weet al waar hij voor staat, ik moet me beheersen en er niet over schrijven.

Toen zag ik Holman’s stukje in de krant. Hij had het over een vrouw. Hij vond haar argumenten over racisme moeilijk te weerleggen, en dus maakte hij haar sekse liever belachelijk. “Ze snaterde liflafjes van domheid,” schreef hij in de grotemensenkrant. En om nog eens goed in te peperen dat je vooral nooit inhoudelijk op vrouwen moet reageren als je het waarschijnlijk niet wint: “Nu zit Sylvana te snateren met kennis die in een halve speldenkop kan en een allure die past in een lucifersdoosje”.

Feitelijk vond ik alles wat Theodor over Sylvana zei hard en kwaadaardig, geformuleerd in een onduidelijke brabbeltaal, alsof hij ingewikkelde drielettergrepige kreten in een willekeurige volgorde opdreunde.

Maar ik vond niet dat ik over Holman moest schrijven – te saai. Dus ik ging nog eens bekijken wat de Tweede Kamer te zeggen had over de affaire Ebru. Dat iedereen haar arrestatie stom vond was terecht, maar ook vrij eentonig. Het vreemde was wel dat er ter Holman’s geliefde rechterzijde niks gezegd werd over de Nederlandse journalisten die eerder in Turkije werden gearresteerd, de goedkeuring die Umar daar toen aan gaf, of de beperkingen van de vrijheid van meningsuiting in Nederland. Maar misschien was dat omdat de Kamer het afgelopen week zelf zo druk had met het nog verder inperken van die vrijheid van meningsuiting, vooral voor moslims natuurlijk.

Hoe gênant kan een columnist zijn. Een held van het vrije woord, die de ene dag moord en brand schreeuwt omdat de vrijheid van meningsuiting in het geding is, en de andere dag moord en brand schreeuwt omdat een ander zijn uitgever een boek van een soort van haast bijna een MOSLIM wil publiceren.

Ik dacht wel: laat de PVV alsjeblieft veertig zetels halen in een nepparlement, zodat we Schreeuwwitje en de 40 boze witte onderbuiken met zijn allen ergens in een kamertje krijgen. Daar kunnen ze dan gezellig tegen elkaar vertellen hoe lief Breivik is, en hoe zielig ze zelf zijn nu de zwartjes niet meer gediscrimineerd willen worden, en hoe belangrijk Eigen Mening Eerst is. Hoeven wij dat niet meer in de krant of in het echte parlement te vernemen. Maar nu schrijf ik weer over hem, en dan moet ik niet doen.

Het moet hier gaan over gevestigde partijen, allerlei mainstream media en zelfs rechters die het gif van Holman en de zijnen overnemen. Een Kamer die grossiert in islamofobe moties. Kabinetsleden (1, 2), fractievoorzitters (1, 2) en Eurocommissarissen die xenofobie bevorderen met leugens.

Hitler had weinig kwaad kunnen uitrichten als hij van niemand steun had gehad – om eens een goede Godwin te laten ontsnappen. Zijn iets ‘directere’ vertegenwoordigers zitten ook in de Kamer, en zijn zonder steun vooral slaapverwekkend qua herhaling.

Maar het zijn de mainstream kranten en partijen die extreemrechts salonfähig en gevaarlijk maken. Ze maken van doodgewone Nederlanders allochtonen, en daarvan allochtonenvoer dat ze opvreten om hun honger naar macht te stillen.
En bij die ene krant schreef Ome Theodor, in de ijdele hoop dat hij haar daar monddood mee krijgt, nog maar weer eens een keer dat “Sylvana” zat “te snateren met kennis die in een halve speldenkop kan en een allure die past in een lucifersdoosje.” Drie maal hetzelfde schrijven is scheepsrecht, dacht hij nog, maar eigenlijk was hij de tel al lang kwijt. Nou schrijf ik verdomme weer over hem! Mijn excuses.

Ook voor de stijlfouten. Ze zijn niet de mijne.

 

Foto: Petr Kratochvil, public domain.