Ad hominem

Het klimaat is in Nederland meer dan zorgelijk aan het worden. In twee dagen tijd zijn de twee belangrijkste tegengeluiden op het gebied van vluchtelingen en moslims van Twitter af gepest via persoonlijke aanvallen. Niet door extreemrechtse trollen, maar door een minister en twee bekende journalisten.

Peter Breedveld en Flip van Dyke, twee belangrijke stemmen die argumenten en feiten tegen xenofobie en islamofobie gaven, zijn verstomd op Twitter.

Gister hief Peter Breedveld zijn Twitteraccount op na publieke karaktermoord op hem door NOS verslaggever Jeroen Wollaars, en een week nadat minister Asscher hem al onterecht beschuldigde. Breedveld is bekend van Twitter, en van zijn blog Frontaal Naakt, waarop hij met name moslims verdedigt tegen xenofobie en racisme.
Een dag eerder stopte Flip van Dyke, onderzoeker en publicist op het gebied van vluchtelingen, met al zijn activiteiten, nadat hij belasterd werd door journalist Wierd Duk.

Wat is hier aan de hand?

Flip van Dyke

Laten we meteen even met de deur in huis vallen: zonder Flip van Dyke was dit blog niet hetzelfde geweest. Ik had zonder zijn artikelen en onderzoek niet geweten dat de getallen rond asielzoekers voor geen meter kloppen. Hij heeft daarnaast bij een enkel artikel over mijn schouder meegelezen en commentaar geleverd, waar ik van heb geleerd en hem dankbaar voor ben.

Eergister is de onovertroffen factchecker op vluchtelingengebied Flip van Dyke gestopt als publicist en onderzoeker naar vluchtelingen.

Van Dyke dacht er al langer over om te stoppen. “Er heerst een nieuwe politieke correctheid en die is niet op feiten gebaseerd,” schrijft hij in zijn afscheidsbericht op Facebook. “Voor een democratie heb je een goede pers nodig en niet een die aan de leiband loopt van de regering of die zich de nieuwe -extreem rechtse- politieke correctheid laten aanmeten.”

Media en politiek: factfree spectacle

Iedereen weet intussen bijvoorbeeld wel dat Timmermans leugens verkondigde toen hij het over 60% economische vluchtelingen had. Maar dat maakt niet uit, men blijft het gewoon herhalen. Je kunt met feiten aankomen en onomstotelijk aantonen dat een politicus poep praat, tot je een ons weegt. Pers en politiek trekken zich daar over het algemeen niets van aan, en denderen factfree door op de ingeslagen xenofobische weg.

Voor Van Dyke is dat niet meer te harden. Vooral omdat hij het gevoel heeft dat hij er een onderdeel van was, een factchecker in de rol van een nar naast de koning. Een criticaster als excuustruus, waar men af en toe meewarig naar luistert om dan weer snel door te gaan met het daarmee gelegitimeerde spektakel – want we luisteren zelfs naar kritiek, nietwaar.

“Ik speelde een zeer bescheiden rolletje in die schijnvertoning. Zo leek het net echt. Ik pas voor die rol.”

De laatste druppel, “de smoes” voor het besluit om te stoppen, was een vertoning bij de Noorder Pers Sociëteit op maandag, waarbij journalist Wierd Duk karaktermoord op Van Dyke pleegde.

‘Wakkeren media AZC-protesten aan?’

De Noorder Pers Sociëteit had nota bene een bijeenkomst onder de titel: ‘Wakkeren media AZC-protesten aan?’
Inderdaad behoorlijk onvoorstelbaar dat je, om die vraag te beantwoorden, Wierd Duk niet aan een kruisverhoor onderwerpt, maar hem gewoon vrolijk uitnodigt om de situatie te duiden die hij zelf mede veroorzaakt.

Daarbij werd eerst deze prima opname van Flip van Dyke voor EenVandaag getoond, voor Wierd Duk de man daarna mag framen.

https://youtu.be/TiB7zphzk-c

Wierd Duk framede de zeer integere en exacte Van Dyke vervolgens als onbetrouwbare SP’er, die alleen die cijfers brengt die zijn linkse ideologie goed uitkomen. Ook hoogleraar Lucassen is volgens Duk slechts geïnteresseerd in gekleurde cijfers, dat wil zeggen cijfers die anti-islamjournalist Duk niet goed uitkomen.

“Hun vertrekpunt is al: we moeten gewoon zoveel mogelijk asielzoekers toelaten”, aldus Wierd Duk over Van Dyke en migratieprof Lucassen.

Terwijl de waarheid overduidelijk omgekeerd is: Wierd Duk schrijft stelselmatig en tot in het absurde negatief over vluchtelingen, heeft eerder gezinspeeld uit te zijn op een politieke aardverschuiving, en Van Dyke’s feiten komen daarbij ongetwijfeld ongelegen.

Peter Breedveld

Nog geen 24 uur geleden gebeurde hetzelfde met Peter Breedveld en zijn blog Frontaal Naakt.
Nadat Breedveld een week eerder al belasterd was door minister Asscher, gaf de persoonlijke aanval van NOS correspondent Jeroen Wollaars gister Frontaal Naakt het laatste zetje. Beiden gebruiken als bron de bekende trol Ans Aarsema / Bea Hofman, die het al jaren op Breedveld heeft voorzien. En beiden suggereren dat Breedveld ze heeft uitgemaakt voor verkrachter, nazi of racist, terwijl dat simpelweg niet waar is. Wollaars doet dat zelfs nadat hij er op is gewezen dat hij een trol als bron gebruikt.

Dit is echt ernstig.

We hebben internettrollen en extreemrechts niet eens meer nodig met zulke journalisten en ministers.

Wie is hier gevaarlijk?

Wie zijn Van Dyke en Breedveld dat zulke machtige mannen zich over hen buigen? Wat maakt die twee kleine bloggers zo gevaarlijk dat ze persoonlijk moeten worden aangevallen en via ad hominems om zeep moeten worden gebracht?

Het zijn twee behoorlijk verschillende mannen. Breedveld is niet bepaald erg aardig te noemen voor zijn tegenstanders online: hij gebruikt scherpe stijlfiguren – maar nooit zonder flinke argumentatie. Van Dyke is juist de neutrale beleefdheid zelve.

Beiden hebben echter gemeen dat ze tegen de stroom van hoaxes over vluchtelingen en islam inroeien. Ze checken wat er wordt beweerd. En inderdaad, daarin hebben ze veel gemeen met Grutjes.
Op Facebook, waar ze pas net heen zijn gevlucht vanaf Twitter, zijn ze zelfs nog een stuk kleiner dan ik ben.

Ik zal het maar eerlijk zeggen: ik vind het doodeng.
Kleine bloggers die monddood worden gemaakt door gevestigde media en politiek, zonder dat er ook maar iemand inhoudelijk iets tegen ze in te brengen heeft. Niet omdat hun cijfers of feiten niet kloppen, maar doordat ze worden besmeurd met laster en persoonlijke aanvallen.

Maar het viel toch wel mee?

Kijk, de opmerkingen an sich lijken misschien niet zo heftig. Asscher die doet alsof Breedveld hem ooit voor racist heeft uitgemaakt – bij mij zou die opmerking zelfs bijna terecht zijn.
(Ik had ooit als kop over Asscher: “Aandacht voor onderzoek racisme is racistisch“, toen Asscher wel moord en brand in de media schreeuwde over 12% moslims die “niet zo positief” waren over joden, maar het totaal oninteressant vond dat volgens hetzelfde onderzoek tot 45% (!) niet-gelovigen en christenen negatief waren over moslims en Marokkanen.)
Als Asscher nu vindt dat ik hem van racisme heb beschuldigd ga ik daar echt niet slechter van slapen.

Waarom zit Breedveld er dan zo mee?
Omdat het niet gaat om een persoonlijk gesprek tussen hem en Asscher, waarbij Asscher zegt dat hij zich in zijn wiek geschoten voelt, maar omdat Asscher met een ronkend bericht naar de (gewone en sociale) media is gestapt, waarin Breedvelds naam als enige volledig wordt genoemd in een verhaal over haters en trollen. En Lodewijk Asscher, moeten we niet vergeten, is geen kleine blogger, maar een minister, iemand in een flinke machtspositie.
Wat Asscher denkt is één ding. Maar een ander ding is dat dit publieke karaktermoord is. Door de (al dan niet bewuste) frame door Asscher neemt bijna niemand Breedveld nog serieus, “want jij bent toch die gast die Asscher bedreigde?”
Dat heeft hij alleen helemaal niet gedaan.

Sterker nog, de ongelofelijke hoop stront die dagelijks door rechtse trollen over Breedveld wordt uitgestort, tot en met smerige opmerkingen over pas gestorven vrienden, heeft in de ogen van die trollen nu min of meer ministeriële goedkeuring gekregen, omdat hij zelf als trol is geframed.

Hetzelfde geldt voor Van Dyke.  Mensen als Van Dyke en Breedveld moeten toch al dagelijks de rechtse scheldpartijen en trollen overleven. (Wat je echt niet in je kouwe kleren gaat zitten, kan ik je verzekeren, of het nou onzin is of niet).

Van Dyke is iemand die al zijn tijd opoffert aan factchecking, aan zo nauwkeurig en neutraal mogelijke cijfers, iemand die het tot zijn levensdoel heeft gemaakt om leugens en het misbruiken van cijfers voor politieke agenda’s tegen te gaan. Flip moet toch al oproeien tegen een volledig ongeïnteresseerd medialandschap, wat hem de ene dag uitnodigt om aan te tonen dat de media steeds verkeerde cijfers hanteert, om daar dan de volgende dag doodleuk mee doorgaan.

Als een bekende journalist als Wierd Duk je dan vervolgens gaat framen als een ongeloofwaardige ideoloog die alles bij elkaar verzint om gelijk te krijgen… Dan is het niet alleen op een gegeven moment te zwaar om nog tegen de stroom in te roeien, het is op een gegeven moment ook gewoon zinloos. Zelfs al offer je je levensgeluk op aan dat soort lui, het heeft geen zin, omdat mensen zulke bekende figuren als een NOS correspondent, AD journalist of minister zonder nadenken nawauwelen: naar jou luisteren we niet want jij liegt altijd volgens Wierd Duk / Jeroen Wollaars / Lodewijk Asscher.

Kaltstellen heet dat effect.

Bang

Het is doodeng hoe rap en in welke richting onze samenleving aan het veranderen is.
Het is freaking scary dat gevestigde media zich van dit soort praktijken bedienen, en meningen die afwijken van het antivluchtelingendiscours monddood proberen te maken.
En het is ook, laten we wel wezen, doodeng voor mij persoonlijk. Ik ben gewoon benieuwd wanneer ik aan de beurt ben.

Heftig om te merken hoe zoiets tot zelfcensuur leidt. Ik zit nu al een halve dag te twijfelen over deze post: openbaar publiceren of alleen voor vrienden? Welke trollen roep ik over mezelf af als ik dit openbaar zet, nu ze merken dat hun strategie succes heeft?
Moet ik wel een positie opzoeken waar dat soort lui op af komen?
Hoeveel levensgeluk is dit waard?

Maar:
Moeten we zulke lui dan gelijk geven, ons bang laten maken en zwijgen?

 

Foto's:
 - Scene uit de film Kaltgestellt uit 1980, die ging over het monddood maken van linkse mensen in West-Duitsland, en die toepasselijk genoeg (ondanks lyrische buitenlandse kritieken) nooit de bioscoop haalde, door zware kritiek van politici en gevestigde media.
 - Ad hominem cartoon en beer: Ilustrated book of Bad Arguments, (CC BY-NC 3.0)